Νεα απο την Ελλαδα και τον κοσμο

Να μη διδάσκεται η θεωρία της Δημιουργίας ως επιστήμη! - συζητά η Ευρωπαϊκή Ένωση

"Κίνδυνος για τα ανθρώπινα δικαιώματα"





Παρίσι: Κάτω από τη σκεπή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα γίνει την επόμενη βδομάδα στην Ευρώπη ψήφισμα, για να αποφασιστεί εάν θα πρέπει να γίνει απαγόρευση της διδασκαλίας της Θεωρίας της Δημιουργίας και του ‘Ευφυούς Σχεδιασμού’ στα σχολεία με τη μορφή επιστήμης.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβουλίο θα συζητήσει για μία απόφαση επί αυτού του ζητήματος, με αφορμή σχετική διαμαρτυρία, σύμφωνα με την οποία οι επιθέσεις που γίνονται από τους υποστηρικτές της θεωρίας της Δημιουργίας απέναντι στη θεωρία της Εξέλιξης, αποτελούν μία μορφή 'θρησκευτικού εξτρεμισμού' και αποτελούν επικίνδυνη απειλή ενάντια στην επιστήμη και στα ανθρώπινα δικαιώματα.

Σύμφωνα με τη διαμαρτυρία, τα ευρωπαϊκά σχολεία θα πρέπει να επιμείνουν ώστε η παρουσίαση των δογμάτων της θεωρίας της Δημιουργίας να γίνεται μέσα στα πλαίσια της θρησκευτικής και όχι της επιστημονικής διδασκαλίας. Περιγράφει δε, τη θεωρία του 'Ευφυούς Σχεδιασμού' ως μία αναβαθμισμένη έκδοση της Θεωρίας της Δημιουργίας.

Η Anne Brasseur, μέλος του ευρωκοινοβουλίου από το Λουξεμβούργο, ανανέωσε μία παλιότερη σχετική διαμαρτυρία και δήλωσε ότι το συγκεκριμένο ψήφισμα είχε προγραμματιστεί να γίνει τον Ιούνιο αλλά αναβλήθηκε, επειδή κάποια μέλη υποστήριξαν ότι το αρχικό κείμενο αποτελούσε επίθεση εναντίον των θρησκευτικών πιστεύω. Ωστόσο, μικρές μόνο αλλαγές έχουν γίνει στο πρωτότυπο κείμενο.

"Υπάρχουν διαφορές οπτικές για το πώς δημιουργήθηκε ο κόσμος και αυτό το σεβόμαστε" σημειώνει. "Το μήνυμα που θέλαμε να στείλουμε ήταν το να αποφεύγεται η διδασκαλία και η θεώρηση της θεωρίας της Δημιουργίας ως μία επιστήμη. Εκεί είναι που βρίσκεται ο κίνδυνος".

Το συμβούλιο που εδρεύει στο Στρασβούργο της Γαλλίας, εξετάζει τα επίπεδα σεβασμού και προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα κράτη μέλη και επιβάλλει αποφάσεις του Ευρωκοινοβουλίου που αφορούν τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.

Σε περίπτωση που η διαμαρτυρία υπερψηφιστεί, θα πρέπει να σταματήσει η διδασκαλία της θεωρίας της Δημιουργίας στις σχολικές τάξεις ως επιστήμη.

Η θεωρία της Δημιουργίας υποστηρίζει ότι ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο σε 6 ημέρες, όπως περιγράφεται στη Βίβλο.
Σύμφωνα με τον 'Ευφυή Σχεδιασμό' μερικά είδη ζωής είναι πολύ περίπλοκα για να έχουν αναπτυχθεί σύμφωνα με την εξελικτική θεωρία του Δαρβίνου και απαιτούν τη μεσολάβηση μίας χωρίς όνομα ανώτερης διάνοιας για να εξελιχθούν στο βαθμό που το έχουν κάνει.

Η διαμάχη σχετικά με τη διδασκαλία ή μη της θεωρίας της Δημιουργίας στα σχολεία ως επιστήμης, καθώς και για την ισχύ της εξελικτικής θεωρίας του Δαρβίνου, είναι ένα θέμα που έχει απασχολήσει εδώ και πολλά χρόνια πολλές πολιτείες της Αμερικής. Οι πιέσεις που ασκούνται για τη διδασκαλία της θεωρίας της Δημιουργίας στην Ευρώπη είναι μικρότερες, αλλά έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια. Η αφορμή για την πυροδότηση του θέματος στην Ευρώπη ήταν η αποστολή ενός βιβλίου που αφορούσε την ισλαμική εκδοχή για τη Δημιουργία σε σχολεία διαφόρων χωρών. Υπεύθυνος για την αποστολή αυτή θεωρείται ένας ασαφών στοιχείων, τούρκικος μουσουλμανικός εκδοτικός όμιλος.

Οι υποστηρικτές του 'Ευφυούς Σχεδιασμού' επιμένουν:

να διδάσκεται στις σχολικές τάξεις στον τομέα της επιστήμης, παράλληλα με τη δαρβινική θεωρία της εξέλιξης...

Νέα έρευνα αποκαλύπτει ότι οι σκέψεις επηρεάζουν τα γονίδια



Νέες έρευνες αποκαλύπτουν ότι τα γονίδια μπορούν να ενεργοποιούνται ή να απενεργοποιούνται επηρεαζόμενα από σήματα που βρίσκονται στο εξωτερικό περιβάλλον του κυττάρου, όπως σκέψεις, συναισθήματα και συγκινήσεις.

Ο κυτταρικός βιολόγος Dr. Bruce X. Lipton (παλιότερα καθηγητής ιατρικών μαθημάτων σε σχολείο και τώρα επιστημονικός ερευνητής) ήταν ένας από τους πρώτους επιστήμονες που εντόπισε το γεγονός της επίδρασης αυτής. Πραγματοποιώντας μια σειρά πειραμάτων αποκάλυψε πως η κυτταρική μεμβράνη είναι το οργανικό ανάλογο ενός κομπιούτερ-τσιπ, ενώ το κύτταρο μοιάζει αναλογικά με τον εγκέφαλο.

Αν και οι απόψεις του αυτές συγκρούονται με την κατεστημένο επιστημονικό δόγμα που θέλει τα γονίδια να είναι αυτά που ελέγχουν τη συμπεριφορά, ανάλογες δημοσιεύσεις άλλων ερευνητών, έχουν ισχυροποιήσει τη συγκεκριμένη θέαση.

Η κβαντική φυσική της κυτταρικής βιολογίας

Ο Dr. Lipton έχει επίσης υπάρξει ένας από τους πρωτοπόρους στην εφαρμογή των αρχών της κβαντικής φυσικής στο χώρο της κυτταρικής βιολογίας. Ενώ η παραδοσιακή κυτταρική βιολογία εστιάζεται στα φυσικά κύτταρα ως παράγοντες βιολογικού ελέγχου, οι έρευνες του Lipton ασχολούνται με τους μηχανισμούς με τους οποίους η ενέργεια, με τη μορφή των πεποιθήσεών μας, μπορεί να επηρεάσει τις βιολογικές λειτουργίες, ακόμα και τον ίδιο τον γενετικό μας κώδικα.

Εφαρμόζοντας τη μοντέρνα φυσική στη βιολογία, εξετάζει τις επιπτώσεις της για τη ζωή μας. Δείχνει πως οι άνθρωποι, όχι μόνο μπορούν να ελέγξουν τη γονιδιακή τους δραστηριότητα, αλλά και να γράψουν από την αρχή το γενετικό τους κώδικα μέσω των πεποιθήσεων τους.Μέχρι προσφάτως, πιστευόταν πως τα γονίδια ενεργοποιούνταν αυτόματα&πως από μόνα τους γινόντουσαν ενεργά ή αδρανή. Αυτού του είδους η γονιδιακή συμπεριφορά μπορούσε να δικαιολογήσει ένα θεωρητικό μοντέλο, όπου τα γονίδια θα ήταν ο παράγοντας που ελέγχει τις βιολογικές λειτουργίες.

Παρόλο που η δύναμη των γονιδίων συνεχίζει να τονίζεται σε βιολογικές μελέτες και συγγράμματα, μια ριζικά καινοτόμα θεώρηση έχει έρθει να ταράξει τα ήσυχα νερά της κυτταρικής βιολογίας. Μπορεί πλέον να αναγνωριστεί πως το περιβάλλον και ειδικότερα η κοσμοαντίληψή μας, ελέγχει άμεσα τη γονιδιακή μας δραστηριότητα. Η διαδικασία του ελέγχου αυτού λέγεται επιγονιδιακός έλεγχος.

Κατά τη διάρκεια των πρώτων 6 ετών της ανθρώπινης ζωής, το παιδί αποκτά το ρεπερτόριο συμπεριφοράς που του χρειάζεται για να αποτελέσει ένα λειτουργικό μέλος της κοινωνικής ζωής. Επιπρόσθετα, στο υποσυνείδητό του αποθηκεύει πεποιθήσεις που έχουν σχέση με το άτομό του. Όταν ένας γονιός λέει στο μικρό του παιδί πως είναι ανόητο, προβληματικό ή του αποδίδει οποιοδήποτε άλλο αρνητικό γνώρισμα, αυτή η πληροφορία εισπράττεται ως γεγονός στο παιδικό υποσυνείδητο.

Αυτού του είδους οι επίκτητες πεποιθήσεις αποτελούν την «κεντρική φωνή» που ελέγχει τη μοίρα της κυτταρικής «κοινότητας» του σώματος. Ενώ συνειδητά μπορεί κάποιος να έχει μεγάλη αυτοπεποίθηση, το πολύ δυνατότερο υποσυνείδητό του, μπορεί να τον οδηγεί σε αυτοκαταστροφική συμπεριφορά.

Πως αλληλοσχετίζονται το συνειδητό με το υποσυνείδητο

Η πιο επικίνδυνη πλευρά των αυτοματοποιημένων λειτουργιών μας είναι πως ελέγχονται από το υποσυνείδητο, χωρίς να υπάρχει έλεγχος ή ακόμα και παρατήρηση από τη συνείδηση. Εφόσον σχεδόν οι περισσότερες από τις συμπεριφορές μας βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο του υποσυνειδήτου, σπανίως τις αντιλαμβανόμαστε, ενώ δεν ξέρουμε καν πόσο συνδεδεμένες είναι με το υποσυνείδητο.

Έχουμε πιστέψει, πως με τη δύναμη της θέλησης μπορούμε να αλλάξουμε τον αρνητικό προγραμματισμό του υποσυνειδήτου μας. Δυστυχώς, αυτό όσο και να ακούγεται απλό είναι στην πραγματικότητα πολύ δύσκολο: σημαίνει πως πρέπει κάποιος να έχει τέτοια δύναμη, που να είναι ο ίδιος παρατηρητής και ελεγκτής του εαυτού του. Τη στιγμή που η συνείδηση θα κάνει ένα μικρό διάλειμμα, το υποσυνείδητο θα πάρει αυτόματα τον έλεγχο για να παίξει τον γνώριμο και πολύ γερά εγκατεστημένο της ρόλο.

Το υποσυνείδητο μοιάζει με ένα κασετόφωνο

Στο υποσυνείδητό μας δεν υπάρχει κανένας παρατηρητής για να ελέγξει τι έχει καταγραφεί. Συνεπώς, δεν υπάρχει εκεί η διάκριση που θα επέτρεπε να αξιολογηθεί ένα υποσυνείδητο πρόγραμμα συμπεριφοράς ως καλό ή κακό. Είναι απλά καταγραφές, που ανεξάρτητα από την ποιότητά τους, υπάρχουν. Υπό αυτή τη σκοπιά το υποσυνείδητο μοιάζει με ένα κασετόφωνο, το οποίο παίζει συγκεκριμένα προγράμματα συμπεριφοράς, που ενεργοποιούνται από συγκεκριμένα ερεθίσματα. Μας θυμίζει το γεγονός αυτό η κοινότυπη φράση «βρήκε το κουμπί μου», που υποδηλώνει ακριβώς αυτό το αυτοματοποιημένο φαινόμενο.

Σε αντίθεση με το συνειδητό, το υποσυνείδητο είναι κατά πολύ ισχυρότερο στη δυνατότητα επεξεργασίας πληροφοριών. Όπως αναφέρουν πολλοί νευροεπιστήμονες, ο συνειδητός νους αντιστοιχεί μόλις στο 5% της συνολικής διανοητικής μας δραστηριότητας. Το υπόλοιπο, είναι σκέψεις που περνούν συνεχώς από το μυαλό μας και συμπεριφορές που υιοθετούμε, χωρίς καν να τις αντιληφθούμε ή να μπορούμε να τις ελέγξουμε. Είναι λοιπόν εμφανές, πως το συνειδητό χρειάζεται μία απίστευτα ισχυρή βουλητική δύναμη, ακόμα και για να παρατηρήσει και να ταυτοποιήσει τη συμπεριφορά που προέρχεται από το υποσυνείδητο. Η θετική σκέψη μπορεί να βοηθήσει, αλλά πρέπει να εγκαθιδρυθεί ενός είδους συνεργασία με το υποσυνείδητο.


Γνωρίζοντας πια, πως αυτό που είμαστε και αυτό που μπορούμε να γίνουμε, είναι μια κατάσταση που - αν και με μεγάλη προσπάθεια - μπορούμε να πάρουμε στα χέρια μας, είναι αναγκαίο να στραφούμε μέσα μας, να εμπιστευτούμε τον εσωτερικό μας παρατηρητή και ακούραστα να τον βάλουμε να δουλέψει για εμάς. Εάν καταφέρουμε και γνωρίσουμε τους κινητήρες της συμπεριφοράς μας, θα καταφέρουμε να τους βελτιώσουμε και έτσι θα βελτιώσουμε και τη βιολογική μας κατάσταση.

Μυστηριώδεις σπηλιές στο Huashan (Σανγκάϊ)



Είναι απλή σύμπτωση ή κάποιοι νόμοι της φύσης βρίσκονται πίσω από το φαινόμενο; Ένα νέο μυστήριο έχει αποκαλυφθεί πρόσφατα κοντά στο βουνό Huashan της Σαγκάης (τοποθεσία: 30 μοίρες βόρειο γεωγραφικό πλάτος) που ακολουθεί την παράδοση άλλων μεγάλων μυστηρίων, όπως οι πυραμίδες, η κιβωτός του Νώε και το τρίγωνο των Βερμούδων.

Το νέο εύρημα σε αυτό το μυστηριώδες γεωγραφικό πλάτος, έχει να κάνει με τις αρχαίες μυστικές σπηλιές στο Huashan, κοντά στο διάσημο βουνό Huangshan στην επαρχία Anhui της Κίνας. Αν και η έρευνα στις σμιλευμένες πέτρες έδειξε ότι οι σπηλιές έχουν υπάρξει για τουλάχιστον 1.500 έτη, μόλις πριν περίπου 15 μήνες ανακαλύφθηκαν τυχαία από έναν τοπικό αγρότη.

Οι επιμελώς σμιλευμένοι τοίχοι και οι στέγες, οι μεγάλοι στυλοβάτες και τα πέτρινα σκαλοπάτια, δείχνουν ότι οι σπηλιές έχουν σκαφτεί από ανθρώπους. Ακόμα κανένας δεν ξέρει για ποιο λόγο κατασκευάστηκαν. Ούτε μια αναφορά για τις σπηλιές δεν έχει ποτέ βρεθεί μεταξύ των πολυάριθμων αρχαίων αρχείων της Κίνας, αν και το μέγεθός τους τις κατατάσσει ήδη ως τις μεγαλύτερες που έχουν ποτέ ανακαλυφθεί στην Κίνα!

Ο συνολικός αριθμός των σπηλαίων που έχουν βρεθεί στην περιοχή των λόφων Huashan, δίπλα στον ποταμόα Xin'an, είναι 36. Δύο από αυτές είναι ανοιχτές στους επισκέπτες. Οι υπόλοιπες καθαρίζονται ακόμα από τις λάσπες, που έχουν συσσωρευτεί στο εσωτερικό τους. Σύμφωνα με την άποψη των εργατών της ανασκαφής, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα οι 36 αυτές σπηλιές να επικοινωνούν μεταξύ τους.

Η σπηλιά Huanxi με μήκος 140 μέτρα και συνολικό εμβαδόν 4.800 τετραγωνικά μέτρα, είναι μία από τις δύο που ανοίγουν για επισκέψεις του κοινού. Μετά από μία διαδρομή 100 μέτρων, βρίσκει κανείς μία μεγάλη αίθουσα στο εσωτερικό της σπηλιάς. Υπάρχουν λιμνούλες, στυλοβάτες και μικρά διαμερίσματα στις πλευρές της αίθουσας.

Η πιο μυστηριώδης ανακάλυψη όμως, είναι η κλίση που έχει το σπήλαιο: το κεκλιμένο επίπεδο που σχηματίζουν οι τοίχοι, έχει ακριβώς την ίδια κλίση με την εξωτερική πλευρά - τον λόφο! Υπολογίζοντας την τεχνολογία που θα έπρεπε να έχουν οι άνθρωποι εκείνης της εποχής, αποτελεί μυστήριο, το πώς κατάφερε να κατασκευαστεί με τον τρόπο αυτό...

Η μεγαλύτερη από τις 36 σπηλιές είναι η σπηλιά Qingliang, που είναι γνωστή ως το «Υπόγειο Παλάτι», εξαιτίας του μεγέθους της και του θαυμάσιου σχήματός της. Με συνολικό μήκος 170 μέτρων, καλύπτει χώρο 12.600 τετραγωνικών μέτρων. Τα αρχικά μπάζα από το σκάψιμο της σπηλιάς, υπολογίζεται πως θα παρήγαγαν τουλάχιστον 50.000 κυβικά μέτρα πέτρας.

Στο εσωτερικό της σπηλιάς υπάρχει μια πέτρινη γέφυρα πάνω από ένα υπόγειο ποτάμι, καθώς και πέτρινοι διάδρομοι που οδηγούν σε διαφορετικές αίθουσες. Εκεί κοντά βρίσκεται μία διώροφη πέτρινη δομή, απ' όπου οι επισκέπτες μπορούν να έχουν μία πανοραμική θέα της τεράστιας σπηλιάς, σα να βρισκόντουσαν σε ένα μπαλκόνι. Στη σπηλιά δεν έχουν βρεθεί υπολείμματα τροφής, φωτιάς ή σημάδια καπνού. Αλλά χωρίς φωτιά, πως μπόρεσαν οι αρχαίοι κατασκευαστές της να τη φωτίσουν;

Τολμηρές εικασίες

Εφόσον δεν υπάρχουν ιστορικά τεκμήρια που να αναφέρουν τον λόγο που σκάφτηκαν τα σπήλαια, μία μεγάλη ποικιλία από εικασίες μπορεί να συναντήσει κανείς ανάμεσα σε επισκέπτες, αλλά και εμπειρογνώμονες.

Κάποιοι υποστηρίζουν πως οι αρχαίοι άνθρωποι έσκαψαν τα σπήλαια για να προμηθευτούν πέτρα, εφόσον τον καιρό εκείνο υπήρχε ανάγκη για μεγάλες ποσότητες πέτρας, προκειμένου να χτιστεί η κοντινή πόλη. Αλλά εάν ο σκοπός ήταν μονάχα η εξόρυξη πέτρας, για ποιο λόγο άφησαν στο χώρο τέτοια έξοχα λειασμένα γλυπτά μνημεία, τοίχους και οροφές, από το πέρασμά τους;

Μια άλλη υπόθεση είναι πως οι σπηλιές χρησιμοποιήθηκαν ως σταθμοί για τα στρατεύματα της τότε εποχής. Σύμφωνα με ιστορικά κείμενα, μία μεγάλης κλίμακας αγροτική εξέγερση συνέβη στην περιοχή των σπηλαίων, κοντά στο 1120. Οι σπηλιές θα μπορούσαν να είναι τα καταλύματα των στρατιωτών. Όμως, όπως έχει ήδη αναφερθεί, οι εξετάσεις των πετρωμάτων έδειξαν πως οι σπηλιές έχουν ιστορία τουλάχιστον 1500 ετών, οπότε υπήρχαν ήδη εκεί πριν από την αγροτική εξέγερση.

Μερικοί θεωρούν πως οι σπηλιές δεν κατασκευάστηκαν μέσα σε μία δυναστεία ή μία περίοδο. Μπορεί να σκαβόντουσαν για παραπάνω από 100 χρόνια. Κατά την αρχική περίοδο εκσκαφής τους, πιθανόν ο σκοπός να ήταν μόνο η εξόρυξη πέτρας. Αλλά αργότερα, κάποιοι βρήκαν τις σπηλιές και μετά από περισσότερο σκάψιμο τις έκαναν μεγαλύτερες και μακρύτερες, ώστε να μπορούν να κρυφτούν μέσα, να προσφέρουν κατάλυμα για το στρατό, ή απλά για να τις χρησιμοποιήσουν ως αποθήκες. Η τελευταία αυτή υπόθεση, μπορεί να εξηγήσει και το γεγονός της διαφορετικής μορφής σκαλισμάτων, που συναντάει κανείς στην ίδια σπηλιά.

Εκτός από τις παραπάνω υποθέσεις, υπάρχουν και άλλες, όπως ότι οι σπηλιές μπορεί να ήταν αυτοκρατορικοί τάφοι. Αλλά αργότερα για οποιουσδήποτε λόγους, εγκαταλείφθηκαν.
Και εδώ ερχόμαστε λοιπόν αντιμέτωποι ακόμα μια φορά με ένα μυστηριώδες παρελθόν, ένα χτύπημα του φοβερού μας εγωκεντρισμού, που θέλει τον σημερινό πολιτισμό να είναι μόνο αυτός ικανός, για να αφήσει το ανεξίτηλο σημάδι του στην αιωνιότητα. Τα μυστήρια του παρελθόντος θα βρίσκονται πάντα σε κάποιες περιοχές της γης, να χαμογελούν ειρωνικά στο χρόνο και να μας θυμίζουν, πως δεν είμαστε ούτε οι πρώτοι, μα ούτε και οι τελευταίοι οδοιπόροι στη γη...

Εύρεση λίθινων εργαλείων σπρώχνουν πίσω την ανθρώπινη παρουσία στη Bόρεια Ευρώπη, μέχρι 200.000 έτη!



Προ αμνημονεύτων χρόνων η Βόρεια Θάλασσα διάβρωνε τους απότομους βράχους της ανατολικής Αγγλίας, μαζί με αυτούς που βρίσκονται κοντά στο χωριό Pakefield στο Suffolk. Αλλά πριν από 700.000 χρόνια οι βάσεις αυτών των βράχων γίνανε κοίτες ποταμών, αφήνοντας μία Αγγλία, που έμοιαζε περισσότερο σα μικρή χερσόνησος της πολύ θερμότερης Ευρώπης, που κατοικούνταν από ελέφαντες, βίσονες, ακόμα και ιπποπόταμους. Τώρα οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν, πως εκεί ζούσαν και άνθρωποι - περίπου 200.000 πιο πριν από τότε, που θεωρείται πως είχαν διαπεράσει στη Βόρεια Ευρώπη.


Οι κυνηγοί απολιθωμάτων χτενίζουν συνεχώς τη Βόρεια Ευρώπη για πειστικές αποδείξεις πρώιμου ανθρώπινου εποικισμού της. Μέχρι και πρόσφατα, τα στοιχεία που είχαν συλλέξει οι γερμανοί και οι άγγλοι αποδείκνυαν πως η περιοχή είχε κατοικηθεί εδώ και 500.000 περίπου χρόνια. Αλλά 32 εργαλεία από πυρόλιθο που ανακαλύφθηκαν σε μία απότομη βραχώδη πλαγιά κοντά στο Pakefield, υποδεικνύουν πως οι άνθρωποι είχαν φτάσει εκεί, τουλάχιστον πριν από 700.000 χρόνια! Ο Simon Parfitt από το University College του Λονδίνου μαζί με τους συνεργάτες του βρήκαν τα εργαλεία και εξακρίβωσαν την αρχαιότητά τους, κάνοντας χρονολογικούς υπολογισμούς για το στρώμα του βράχου όπου βρέθηκαν, όπως επίσης συγκρίνοντάς τα με απολιθώματα οστών από το ίδιο βραχώδες στρώμα.


Αυτοί οι πρώτοι βόρειο-ευρωπαίοι, δε χρειαζόντουσαν βαριά ρούχα, γιατί το τοπικό κλίμα της τότε εποχής έμοιαζε περισσότερο με το σημερινό μεσογειακό. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει ο Parfitt, βασίζοντας την άποψή του στο ταυτόχρονα απολιθωμένο αρχείο φυτών και ζώων εκείνης της περιόδου και της περιοχής.


Έτσι προκύπτει η υπόθεση ότι οι άνθρωποι έφτασαν στη Βόρεια Ευρώπη μόλις 100.000 χρόνια μετά από την καθιέρωσή τους στη Νότια, απ' όπου έχουμε και τα πρώτα δείγματα εποικισμού, που προήλθαν από μία περιοχή κοντά στο Ceprano της Ιταλίας. Επίσης σημαίνει, πως νέα και τρομερά ευρήματα μας περιμένουν για να τα ανακαλύψουμε, στις πιο κρυφές και δύσβατες μεριές της υφηλίου.

Ταξιδεύοντας στα νοερά μονοπάτια της μνήμης



Οι νευροεπιστήμονες του πανεπιστημίου του Princeton έχουν αναπτύξει ένα νέο τρόπο να παρακολουθούν τις νοητικές διαδικασίες αυτών που θυμούνται γεγονότα του παρελθόντος, διαδικασία η οποία ονομάστηκε: «Διανοητικό ταξίδι στο χρόνο».

Τα αποτελέσματα των ερευνών (τεύχος 23 - Δεκέμβριος 2006 Science) θα βοηθήσουν στην προσπάθεια να μάθουμε περισσότερα πράγματα σχετικά με το πώς οι άνθρωποι καταδύονται στα σκοτεινά ορυχεία της μνήμης αντλώντας στοιχεία από αυτά, καθώς επίσης θα συμβάλλουν στην εύρεση μεθόδων για την αντιμετώπιση σημαντικών εγκεφαλικών διαταραχών όπως η νόσος του Alzheimer.

Οι ερευνητές παρουσίασαν σε εννέα συμμετέχοντες μια σειρά εικόνων και μετά τους ζήτησαν να θυμηθούν τι είχαν δει. Με την εφαρμογή ενός αυτοματοποιημένου προγράμματος αναγνώρισης μοτίβου των δεδομένων, που προκύπτουν από την εγκεφαλική ανίχνευση, οι ερευνητές ήταν σε θέση να δείξουν ότι η εγκεφαλική κατάσταση των συμμετεχόντων, σταδιακά ευθυγραμμίστηκε με την εγκεφαλική κατάσταση που υπήρχε σ' αυτούς, όταν μελέτησαν αρχικά τις εικόνες. Αυτό ενισχύει τη θεωρία, ότι η ανάκληση των μνημονικών καταγραφών, μοιάζει με ένα νοητικό ταξίδι στο χρόνο.

Επιπρόσθετα, μετρώντας τις αλλαγές, σχετικά με το πόσο καλά μπορούσαν οι συμμετέχοντες, να επανακτήσουν τις εικόνες που είχαν στη μνήμη τους, οι επιστήμονες ήταν σε θέση να προβλέψουν, πια εικόνα θα ανακαλέσουν στη συνέχεια, λίγα δευτερόλεπτα πριν το ανακαλέσουν οι ίδιοι οι συμμετέχοντες στο πείραμα.
Η μελέτη πραγματοποιήθηκε από τον Kenneth Norman, έναν βοηθό καθηγητή της ψυχολογίας, και τον Sean Polyn, που πήρε το 2005 Ph.D στην ψυχολογία από το πανεπιστήμιο του Princeton και που είναι τώρα μεταδιδακτορικός ερευνητής του πανεπιστημίου της Pennsylvania. Συνεργάστηκαν με τον Jonathan Cohen, διευθυντή του κέντρου μελέτης για τον εγκέφαλο, το νου και τη συμπεριφορά στο Princeton και με τον Vaidehi Natu, ερευνητή στο εργαστήριο του Kenneth Norman.

«Όταν προσπαθείτε να θυμηθείτε κάτι που συνέβη στο παρελθόν, αυτό που κάνετε είναι να προσπαθείτε να επανέρθετε στην εγκεφαλική κατάσταση που είχατε όταν έγινε το γεγονός» λέει ο Norman. «Εάν μπορείτε να επανέλθετε στη νοητική κατάσταση που είχατε κατά τη διάρκεια του γεγονότος που προσπαθείτε να θυμηθείτε, αυτό θα επιτρέψει να θυμηθείτε συγκεκριμένες λεπτομέρειες. Οι τεχνικές που χρησιμοποιήσαμε σε αυτήν την μελέτη, μας επιτρέπουν να συλλάβουμε για κάθε στιγμή, πόσο καλά μπορούν οι εξεταζόμενοι να ανακτήσουν την εγκεφαλική απεικόνιση του αρχικού γεγονότος».

Στο πείραμα, οι συμμετέχοντες μελέτησαν συνολικά 90 εικόνες σε τρεις κατηγορίες - διάσημες προσωπικότητες, γνωστές τοποθεσίες και κοινά αντικείμενα - και προσπάθησαν έπειτα να θυμηθούν τις εικόνες. Ο Norman και οι συνάδελφοί του χρησιμοποίησαν το fMRI (σκάνερ λειτουργικής μαγνητικής απεικόνισης: functional magnetic resonance imaging scanner) του Princeton για να φωτογραφίσουν τα μοτίβα εγκεφαλικής δραστηριότητας, καθώς οι συμμετέχοντες στο πείραμα μελετούσαν τις εικόνες.

Στη συνέχεια, προγραμμάτισαν κατάλληλα έναν υπολογιστή, ώστε να διακρίνει μεταξύ των εγκεφαλικών μοτίβων που αντιστοιχούσαν στις εικόνες προσώπων, τοποθεσιών και αντικειμένων.

Το πρόγραμμα του υπολογιστή χρησιμοποιήθηκε, για να ανιχνεύσει την εγκεφαλική δραστηριότητα των συμμετεχόντων καθώς θυμόντουσαν τις εικόνες, ώστε να διαπιστώσει πόσο ταίριαζε η εγκεφαλική αυτή δραστηριότητα με αυτήν, της αρχικής θέασης των εικόνων. Οι ερευνητές διαπίστωσαν πως εγκεφαλικά μοτίβα συγκεκριμένων κατηγοριών όπως πρόσωπα, άρχισαν να εμφανίζονται περίπου 5 δευτερόλεπτα πριν τα θυμηθούν οι άνθρωποι που εξετάζονταν, πράγμα που υποδηλώνει πως οι εξεταζόμενοι έφερναν αρχικά στο νου τους τις γενικές ιδιότητες της εικόνας, ώστε να θυμηθούν στη συνέχεια και τις λεπτομέρειες.

«Αυτό που μάθαμε όλα αυτά τα χρόνια, είναι ότι αυτό που σου δίνει η μνήμη, εξαρτάται από το πώς τη χειρίζεσαι. Εάν μπορείς να τη χειριστείς με έναν τέλειο τρόπο, μπορείς να θυμηθείς πράγματα, που δεν είχες καν ιδέα ότι υπήρχαν στο μυαλό σου», λέει ο Norman. «Η μέθοδος αυτή, μας δίνει τη δυνατότητα να δούμε τον τρόπο, που οι άνθρωποι που εξετάζουμε χρησιμοποιούν τη μνήμη τους, πράγμα που με τη σειρά του μας δίνει μια δυνατότητα να προβλέψουμε, τι θα θυμηθούν οι άνθρωποι αυτοί. Ελπίζουμε πως μακροπρόθεσμα αυτή η μελέτη θα βοηθήσει τους ψυχολόγους να αναπτύξουν καλύτερες θεωρίες, σχετικά με τις στρατηγικές που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι για να θυμηθούν, αλλά και να βρούμε τρόπους για να κάνουμε τον τρόπο που ο άνθρωπος θυμάται, πιο αποτελεσματικό».

Έτσι, για άλλη μια φορά η επιστήμη έρχεται να ξανά - ανακαλύψει, αυτό που για αρχαιότερες γενιές ήταν μία αναμφίβολη πραγματικότητα. Αυτό, που έκανε εκατοντάδες ποιητές της προκλασσικής εποχής, να θυμούνται απέξω τα ομηρικά έπη, ή ακόμα και οι στρατηγικές που εισήγαγε ο Τζορντάνο Μπρούνο και ο Τζούλιο Καμίλλο, ως τρόπους για να μπορούμε να ταξιδέψουμε πίσω στο δικό μας χρόνο: Τη μνημοτεχνική.

Θεωρία του "μηδενικού σημείου": Χαρτογραφώντας μια νέα πραγματικότητα



Μια ομάδα πρωτοπόρων επιστημόνων ανακάλυψαν πως ο τομέας μηδενικού σημείου (Zero Point Field, αναφερόμενο και ως ηλεκτρομαγνητικό κβαντικό κενό) - ένας ωκεανός υποατομικών δονήσεων στο διάστημα που βρίσκεται ανάμεσα στα πράγματα - συνδέει τα πάντα στο σύμπαν, κάτι σαν τη Δύναμη (The Force) στη γνωστή ταινία Star Wars.

Η θεωρία του τομέα (ZPF) προσφέρει μια ριζικά νέα άποψη του πως λειτουργεί ο κόσμος αλλά ακόμα και το σώμα μας. Ο ανθρώπινος νους και το σώμα δεν είναι διαχωρισμένα από το περιβάλλον τους, αλλά αποτελούν ένα «πακέτο» παλλόμενης ενέργειας που συνεχώς αλληλεπιδρά με την απέραντη ενεργειακή θάλασσα. Ο τομέας μας δίνει την εικόνα ενός σύμπαντος με άπειρες διασυνδέσεις και μια νέα επιστημονική θεωρία που δίνει νόημα στα υπερφυσικά φαινόμενα.

Μοιάζει λοιπόν όλη η ιστορία πράγματι σαν τη Δύναμη στο Star Wars; Ένας μεγάλος αριθμός επιστημόνων σε όλον τον κόσμο, κατέβαλαν μεγάλη προσπάθεια για να δείξουν πως το ενεργειακό πεδίο μηδενικού σημείου συνδέει τα πάντα στο σύμπαν και πως εμείς οι ίδιοι αποτελούμε τμήμα αυτού του δυναμικού ιστού ενεργειακών αλληλεπιδράσεων. Αποκαλύπτει επίσης ένα ριζικά καινοτόμο παράδειγμα (paradigm) στον τομέα της βιολογίας και δίνει μία νέα κοσμοθέαση στα πιο θεμελιώδη επίπεδα που αφορούν τον κόσμο μας.

Από το μυστήριο στη σφαίρα της αυστηρής επιστήμης

Εδώ, στο αποκαλούμενο «νεκρό» διάστημα, ίσως να βρίσκεται το κλειδί για πολλές ζωτικές διαδικασίες, από το πώς επικοινωνούν τα κύτταρα, μέχρι του πως οι διάφοροι οργανισμοί παίρνουν το τελικό τους σχήμα. Ο τομέας μηδενικού σημείου είναι υπεύθυνος για τις υψηλότερες νοητικές μας λειτουργίες - τη μνήμη, τη διαίσθηση, τη δημιουργικότητα. Είναι η δύναμη που καθορίζει εάν είμαστε υγιείς ή ασθενείς, η δύναμη που πρέπει να επικαλεστούμε για να θεραπευθούμε και να θεραπεύσουμε. Πρωτότυπα και αρκετά τεκμηριωμένα η θεωρία του τομέα αποσπά πολλά γνωστικά αντικείμενα από τη σφαίρα του μυστηρίου και τα φέρνει στην περιοχή της αυστηρής επιστήμης.

Το σύμπαν μοιάζει έτσι αλληλοσυνδεόμενο, να προκαλεί για μία νέα επιστημονική θεωρία, που να εμπεριέχει και τα υπερφυσικά φαινόμενα. Προσφέρει μία ερμηνεία για τα περισσότερα και βαθύτερα μυστήρια που απασχόλησαν τον άνθρωπο, από την εναλλακτική ιατρική και τις πνευματικές θεραπείες, έως την εξωαισθητήρια αντίληψη και το ομαδικό ασυνείδητο. Θα μπορούσε ακόμα και να απαντήσει σε κάποιες από τις μεγαλύτερες ερωτήσεις: τι είναι η ανθρώπινη συνείδηση και τι συμβαίνει όταν πεθαίνουμε.

Στη θεωρία του τομέα μηδενικού σημείου έχουν αφιερωθεί επιστήμονες που φαίνεται πως είναι στα πρόθυρα να φέρουν σχεδόν τον ίδιο τύπο επανάστασης, που εμφανίστηκε ακριβώς έναν αιώνα πριν, όταν άλλαξε η κβαντική θεωρία το πρόσωπο της φυσικής για πάντα. Η ιστορία της θρυλικής σχεδόν αυτής ανακάλυψης αποτελεί ένα μικρό θρίλερ με το δίκιο του, έχοντας αναμείξει τη CIA, ρώσικες περιοχές δομικών, διαστημικά προγράμματα της NASA, προγράμματα που αφορούν το ταξίδι στο χρόνο και μια μικρή ομάδα ανδρών και γυναικών που στην κυριολεξία «έπιασαν απ' τα μαλλιά» τη φυσική του αδυνάτου. Σαν κάτι που το περίμεναν οι άνθρωποι της νέας εποχής εδώ και χρόνια, η θεωρία του τομέα μπορεί να αλλάξει τελείως την αντίληψή μας για το πώς λειτουργεί ο κόσμος.

Μια νέα κοσμοθέαση αποκαλύπτεται

Σύμφωνα με τη Βιολογία:


Ο άνθρωπος είναι μια μηχανή επιβίωσης που τροφοδοτείται κατά ένα μεγάλο μέρος από τις χημικές ουσίες και τη γενετική κωδικοποίηση.

Ο εγκέφαλος είναι ένα διακριτικό όργανο και η έδρα της συνείδησης, το οποίο επίσης κατά ένα μεγάλο μέρος ελέγχεται από τη χημεία, την επικοινωνία των κυττάρων και την κωδικοποίηση του DNA.

Το άτομο είναι ουσιαστικά απομονωμένο από τον κόσμο του, και ο νους του είναι ξεχωριστός από το σώμα του.

Ο χρόνος και το διάστημα είναι πεπερασμένες, καθολικές αρχές.

Τίποτα δεν ταξιδεύει γρηγορότερα από την ταχύτητα του φωτός.


Σύμφωνα με τη θεωρία τομέα μηδενικού σημείου:


Η επικοινωνία του κόσμου δεν εμφανίζεται στην ορατή σφαίρα του Νεύτωνα, αλλά στον υποατομικό κόσμο του Werner Heisenberg.

Τα κύτταρα και το DNA επικοινωνούν μέσω συχνοτήτων.
Ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται και καταγράφει τον κόσμο μέσα από παλλόμενα κύματα.

Το θεμέλιο του κόσμου είναι μια υποδομή, που αποτελεί ουσιαστικά ένα μέσο καταγραφής των πάντων, δίνοντας τη δυνατότητα σε καθετί στο σύμπαν να επικοινωνήσει με οτιδήποτε.

Οι άνθρωποι είναι αδιαίρετοι από το περιβάλλον τους.

Η συνείδηση της ζωής δεν είναι μια απομονωμένη οντότητα. Αυξάνει την τάξη στον υπόλοιπο κόσμο.

Η συνείδηση των ανθρώπινων όντων έχει απίστευτες δυνάμεις: να μπορούμε να θεραπευόμαστε, να θεραπεύουμε τον κόσμο, να κάνουμε τα πράγματα όπως θα θέλαμε να είναι.

Χρησίμευε το Στόουνχετζ για τον υπολογισμό των εκλείψεων;



Κάθε χρόνο την πρώτη μέρα του καλοκαιριού (21 Ιουνίου), ο Ήλιος ανατέλλει από ένα σημείο που είναι πιο βόρεια από κάθε άλλη μέρα μέσα στο χρόνο. Στα ερείπια του Στόουνχετζ στην Αγγλία, η ανατολή του θερινού ηλιοστασίου εμφανίζεται στον ορίζοντα σε ευθυγράμμιση με την ογκώδη κύρια πέτρα του μνημείου. Αυτό είναι το σημαντικότερο χαρακτηριστικό γνώρισμα του μνημείου αυτού, που πιθανολογείται πως χτίστηκε την ίδια εποχή με τη μεγάλη πυραμίδα της Αιγύπτου.

Είναι πολύ πιθανό πως οι κατασκευαστές του Στόουνχετζ τη χρησιμοποίησαν για να σηματοδοτήσουν την σημαντική αυτή ημέρα, ως την έναρξη κάθε έτους. Μετρώντας τον αριθμό των ημερών μεταξύ των ετησίων αυτών ευθυγραμμίσεων, μπορούσαν να υπολογίσουν το μήκος του έτους. Θα μπορούσε κατά αυτόν τον τρόπο να χρησιμεύει σαν ένα πρακτικό ημερολόγιο για να χαρακτηριστούν περίοδοι, όπως αυτή των διακοπών, ή κάποιων εποχιακών εορτών, καθώς και για να σηματοδοτήσουν την έγκαιρη καλλιέργεια και την εποχή της συγκομιδής των σπαρτών.

Αλλά για να προβλεφθούν εκλείψεις, είναι αναγκαίο να γνωρίζει κανείς την ακριβή διάρκεια δύο άλλων κύκλων. Ο ένας από αυτούς - το μήκος του σεληνιακού μήνα - καθορίζεται με ευκολία. Είναι απλά ο αριθμός των ημερών μεταξύ της μίας πανσελήνου και της επόμενης. Αυτός ο κύκλος των 29 - ½ ημερών είναι σημειωμένος στο Στόουνχετζ με δύο δακτυλίους που έχουν 29 και 30 τρύπες.

Ο άλλος κύκλος ωστόσο, είναι συνολικά διαφορετικού χαρακτήρα: είναι ο κύκλος της περιστροφής δύο αοράτων σημείων στο διάστημα. Τα στοιχεία δείχνουν πως οι κατασκευαστές του μνημείου, πιθανότατα να είχαν ανακαλύψει αυτόν τον κύκλο και πως μπορεί να χρησιμοποιούσαν το Στόουνχετζ για να προβλέψουν τις εκλείψεις. Αυτά τα δύο αόρατα σημεία στο διάστημα λέγονται σεληνιακοί δεσμοί. Αυτά είναι τα σημεία όπου η τροχιά της σελήνης, η οποία έχει μία ελαφρά κλίση, τέμνει το επίπεδο της γήινης τροχιάς.

Θα πρέπει να χρειάστηκαν πολλές δεκαετίες αμέτρητων θεάσεων της σεληνιακής κίνησης στον ουρανό, για να μπορέσει να διαπιστωθεί ο κύκλος των σεληνιακών δεσμών. Αυτή η πληροφορία - που θα μπορούσε να περνάει από γενιά σε γενιά - διατηρήθηκε στο Στόουνχετζ. Όλες οι ευθυγραμμίσεις της σελήνης που είναι απαραίτητες για τον καθορισμό αυτού του κύκλου, είναι σημειωμένες με ογκώδεις πέτρες.

Ποιοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι, που παρατήρησαν αυτόν τον αδιόρατο κύκλο, πριν ακόμα χρησιμοποιηθούν τα πρώτα μεταλλικά εργαλεία από την ανθρωπότητα;

Κάποιοι πρότειναν την υπόθεση, πως το Στόουνχετζ χτίστηκε από Δρυίδες, αλλά στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε και πολλά για τους κατασκευαστές του. Αυτό που ξέρουμε είναι, ότι οι ακριβείς κινήσεις του Ήλιου και της Σελήνης απεικονίζονται στην αρχιτεκτονική δομή του Στόουνχετζ, και μπορούμε να δικαιολογήσουμε, πως πιθανότατα μπορεί να χρησιμοποιήθηκαν για να σημειώσουν τους κύκλους αυτούς. Ο αριθμός των πετρών ή των τρυπών στο έδαφος στους ποικίλους δακτυλίους του μνημείου, αντιπροσωπεύουν συγκεκριμένους αριθμούς ημερών ή ετών στους κύκλους. Μετακινώντας σημάδια (όπως πέτρες) στον δακτύλιο σύμφωνα με τους κύκλους (σεληνιακούς ή ηλιακούς), θα μπορούσε κανείς να παρακολουθήσει τη θέση του ήλιου και της σελήνης, καθώς και των δύο αόρατων δεσμών, για να προκύψουν αστρονομικά συμπεράσματα.

Μία έκλειψη μπορεί να συμβεί μόνο όταν ο ήλιος πλησιάζει να ευθυγραμμιστεί με έναν σεληνιακό δεσμό. Χρησιμοποιώντας το Στόουνχετζ για να κρατούν λογαριασμό στη θέση του ήλιου και των δεσμών, οι «επικίνδυνες» περίοδοι των εκλείψεων θα μπορούσαν να προβλεφθούν. Μία νέα ή μια γεμάτη σελήνη εμφανιζόμενη κατά τη διάρκεια ενός από αυτές τις περιόδους, θα απαιτούσε μεγάλο ξενύχτι για να διαπιστωθεί, εάν η σεληνιακή ή η ηλιακή έκλειψη θα ήταν ορατή από το Στόουνχετζ. Μία ολική έκλειψη του ηλίου θα ήταν σπάνια. Αλλά ο νόμος των μέσων όρων επιβεβαιώνει πως είτε μια μερική ηλιακή έκλειψη, είτε μια σεληνιακή έκλειψη, μπορεί να τη δει κανείς (επιτρεπομένων των συνθηκών) από το ίδιο σημείο της γης, περίπου μία φορά κάθε χρόνο. Γιατί να είναι οι εκλείψεις τόσο σημαντικές για τους αρχαίους ανθρώπους του Στόουνχετζ;

Ίσως θεωρούσαν το σκοτείνιασμα του ήλιου ή της σελήνης σαν ένα τρομαχτικό γεγονός, έναν οιωνό από τον ουρανό ή μια προειδοποίηση καταστροφής. Πολλοί πολιτισμοί ερμήνευσαν τις εκλείψεις με αυτόν τον τρόπο. Αλλά η εκλεπτυσμένη αστρονομία που φαίνεται από την κατασκευή του Στόουνχετζ, υποδηλώνει πως οι κατασκευαστές του είχαν κάτι άλλο στο μυαλό τους. Η κατανόησή τους για τους κύκλους της σελήνης και του ήλιου θα πρέπει να τους οδήγησαν (ή να δημιουργήθηκαν από) μεγάλο σεβασμό στους κοσμικούς νόμους. Οι εκλείψεις μπορεί να θεωρούνταν υπό το πρίσμα της επιβεβαίωσης της ισχύος αυτών των νόμων. Ή ακόμα, οι αόρατοι σεληνιακοί δεσμοί, θα μπορούσαν να αποτελούν ένα θρησκευτικό στοιχείο, συμβολίζοντας αόρατους θεούς που είχαν την ικανότητα να εξαφανίζουν τα φωτεινότερα σώματα στον ουρανό.

Η άποψη ότι το Στόουνχετζ ήταν λατρευτικό κέντρο έχει εμφανιστεί σε αρκετές περιπτώσεις. Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τους ανθρώπους της παλαιολιθικής εποχής να συγκεντρώνονται σε ένα ιερό τόπο σε κάποιον ιερό χρόνο (όπως κατά τη διάρκεια εκλείψεων, ηλιοστασίων και ισημεριών), για να ενισχύσουν τελετουργικά τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.

Ο βρετανός αρχαιοσυλλέκτης Dr. William Stukeley, που το 1740 ήταν ο πρώτος που παρατήρησε την ευθυγράμμιση του ήλιου στο Στόουνχετζ κατά το θερινό ηλιοστάσιο, προώθησε την άποψη ότι το μνημείο χτίστηκε από τους Δρυίδες για τη λατρεία του όφη. Υποστήριξε ότι το Στόουνχετζ και παρόμοιοι κύκλοι από πέτρες, ήταν ναοί του όφεως, που τους ονόμασε «Dracontia». Θα μπορούσε αυτός ο συμβολισμός να σχετίζεται με τις εκλείψεις; Ας θυμηθούμε πως το κλειδί για τις εκλείψεις είναι η θέση των σεληνιακών δεσμών. Το χρονικό διάστημα που χρειάζεται η σελήνη για να ξαναπεράσει από έναν δεσμό (περίπου 27,2 ημέρες) οι αστρονόμοι το ονομάζουν «μήνα του δράκοντα» - draconic month. Πιθανόν λοιπόν οι μυθικοί όφεις του Στόουνχετζ και ο θρυλικός δράκος που τρώει τον ήλιο, είναι σύμβολα του ίδιου πράγματος: της αόρατης παρουσίας στο χρόνο και στο διάστημα, που σκιάζει τον ήλιο και τη σελήνη.

Τι συμβαίνει τελικά κύριε Αϊνστάιν;

Επιστήμονες που χρηματοδοτούνται από την ESA (ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία) πιστεύουν πως κατάφεραν να μετρήσουν το βαρυτικό ισοδύναμο ενός μαγνητικού πεδίου, για πρώτη φορά σε ένα εργαστήριο.


Κάτω από συγκεκριμένες ειδικές συνθήκες, η επίδραση είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που αναμενόταν σύμφωνα με την γενική θεωρία της σχετικότητας και θα μπορούσε να βοηθήσει τους φυσικούς να κάνουν ένα σημαντικό βήμα προς την επιδίωξη μιας κβαντικής θεωρίας της βαρύτητας.

Όπως ένα κινούμενο ηλεκτρικό φορτίο δημιουργεί ένα μαγνητικό πεδίο, έτσι και μία κινούμενη μάζα παράγει ένα μαγνητο-βαρυτικό πεδίο. Σύμφωνα με τη θεωρία της γενικής σχετικότητας, η επίδραση του δεύτερου είναι ουσιαστικά αμελητέα. Ωστόσο ο Martin Tajmar, (ARC Seibersdorf Research GmbH, Austria) πιστεύει πως μαζί με τους συνεργάτες του, κατάφερε να μετρήσει την επίδραση αυτή εργαστηριακά.

Το πείραμά τους περιλαμβάνει έναν δακτύλιο από υπεραγώγιμο υλικό που περιστρέφεται στις 6.500 στροφές το λεπτό. Οι υπεραγωγοί είναι ειδικά υλικά, που χάνουν την ηλεκτρική τους αντίσταση σε συγκεκριμένες θερμοκρασίες. Η περιστροφή ενός υπεραγωγού μπορεί να παράγει ένα ασθενές μαγνητικό πεδίο, το αποκαλούμενο «London moment». Το νέο πείραμα εξετάζει μία υπόθεση που εξηγεί τη διαφορά μεταξύ των μετρήσεων μεγάλης ακριβείας σε ζεύγη Cooper και της πρόβλεψης των μετρήσεων αυτών μέσω της κβαντικής θεωρίας. Ανακάλυψαν πως αυτή η ανωμαλία θα μπορούσε να δικαιολογηθεί από την παρουσία ενός μαγνητο-βαρυτικού πεδίου στον περιστρεφόμενο υπεραγωγό.

(Ζεύγη Cooper: αναφέρονται στη θεωρία «BCS» - από τα ονόματα των 3 ιδρυτών της: Bardeen, Cooper και Schrieffer. Η θεωρία αυτή εξηγεί σε επαρκή βαθμό την τυπική υπεραγωγιμότητα, την ιδιότητα δηλαδή ορισμένων μετάλλων, σε χαμηλές θερμοκρασίες να άγουν το ηλεκτρικό ρεύμα χωρίς αντίσταση. Η θεωρία εξετάζει την υπεραγωγιμότητα ως ένα μακροσκοπικό κβαντομηχανικό αποτέλεσμα. Προτείνει ότι ηλεκτρόνια με αντίθετο σπιν μπορούν να αποτελέσουν ζεύγος, σχηματίζοντας τα λεγόμενα ζεύγη Cooper).

Οι μικροί αισθητήρες επιτάχυνσης που τοποθετήθηκαν σε διάφορες θέσεις κοντά στον περιστρεφόμενο υπεραγωγό (ο οποίος έπρεπε να επιταχύνεται για να υπάρξει αξιοσημείωτη επίδραση), κατέγραψαν ένα πεδίο επιτάχυνσης εκτός του υπεραγωγού, που φαίνεται πως προέκυψε από το μαγνητο-βαρυτικό πεδίο του.

«Αυτό το πείραμα είναι το βαρυτικό ανάλογο του πειράματος του Faraday για την ηλεκτρομαγνητική επαγωγή, που έγινε το 1831. Δείχνει πως ένα υπεραγώγιμο γυροσκόπιο είναι σε θέση να παράγει ένα ισχυρό μαγνητο-βαρυτικό πεδίο και είναι έτσι το βαρυτικό ανάλογο της μαγνητικής σπείρας. Ανάλογα με τις περαιτέρω επιβεβαιώσεις του πειράματος, αυτό το αποτέλεσμα θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για μια νέα περιοχή στην τεχνολογία, που θα είχε πολυάριθμες εφαρμογές σε τομείς όπως το διάστημα ή η υψηλή τεχνολογία (high-tech)» λέει ο διευθυντής της έρευνας στο ESA, Clovis de Matos.

Παρόλο που το πεδίο αυτό είναι μόλις 100 εκατομμυριοστά της επιτάχυνσης που προέρχεται από το βαρυτικό πεδίο της γης, η μέτρησή του δίνει ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα: είναι εκατό χιλιάδες τρισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερο από αυτό, που προβλέπει η γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν. Αρχικά, οι ερευνητές δεν μπορούσαν καν να πιστέψουν τα ίδια τα αποτελέσματα της έρευνάς τους!

Μαγνητοβαρυτική επαγωγή βαρυτικών πεδίων.



Ο υπεραγώγιμος δακτύλιος του πειράματος

«Κάναμε περισσότερα από 250 πειράματα, προσπαθήσαμε να βελτιώσουμε τις δυνατότητές μας για ένα διάστημα μεγαλύτερο των 3 ετών και συζητήσαμε την εγκυρότητα των αποτελεσμάτων για 8 μήνες πριν κάνουμε αυτήν την ανακοίνωση. Τώρα είμαστε βέβαιοι για τη μέτρηση» λέει ο Tajmar που εκτέλεσε τα πειράματα και ελπίζει πως άλλοι φυσικοί θα διεξάγουν εναλλακτικούς τύπους του πειράματος, έτσι ώστε να ελεγχθούν τα αποτελέσματα και να αποκλειστεί κάποιο πιθανό λάθος.

Παράλληλα με την πειραματική αξιολόγηση της υπόθεσής τους, ο Tajmar και η ομάδα του έψαξαν επίσης για ένα πιο ξεκάθαρο θεωρητικό μοντέλο του λεγόμενου μαγνητο-βαρυτικού «London Moment». Άντλησαν την έμπνευσή τους από την υπεραγωγιμότητα. Οι ηλεκτρομαγνητικές ιδιότητες των υπεραγωγών εξηγούνται στην κβαντική θεωρία με την υπόθεση, ότι οι φορείς του ηλεκτρομαγνητισμού - τα φωτόνια - αποκτούν μάζα. Επιτρέποντας στους φορείς της βαρυτικής δύναμης - τα βαρυτόνια ή γκραβιτόνια - να γίνουν βαρύτερα, ανακάλυψαν πως η αναπάντεχα μεγάλη μαγνητο-βαρυτική δύναμη, θα μπορούσε να διαμορφωθεί ως μοντέλο.

«Εάν επιβεβαιωθεί, θα μπορούσε να είναι μια σημαντική ανακάλυψη» λέει ο Tajmar, «ανοίγει μία νέα οπτική για την έρευνα της γενικής σχετικότητας και τις συνέπειές της στον κβαντικό κόσμο».

Τα αποτελέσματα της έρευνας που έγινε στα πλαίσια της ESA, παρουσιάστηκαν σε ημερίδα της ESA στο ερευνητικό κέντρο τεχνολογίας της Ολλανδίας (ESTEC), στις 21 Μαρτίου του 2006.

Το ταξίδι στο χρόνο θα είναι εφικτό για τον αιώνα μας!!!


Ο καθηγητής Ronald Mallett

O Ronald Mallett, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Connecticut βασίστηκε στις εξισώσεις του Αϊνστάιν για να σχεδιάσει μία χρονομηχανή που χρησιμοποιεί την κυκλοφορία δεσμών laser. Ενώ η ομάδα του συνεχίζει να ψάχνει για κάποια επιδότηση, ο ίδιος εύχεται να κατασκευάσει και να δοκιμάσει τη συσκευή, μέσα στα επόμενα 10 χρόνια.

Με μία θαυμαστή ιδέα και εξισώσεις που βασίζονται στις θεωρίες σχετικότητας του Αϊνστάιν, ο Ronald Mallett από το πανεπιστήμιο του Connecticut, επινόησε ένα πείραμα για να παρατηρήσει ένα νετρόνιο που ταξιδεύει στο χρόνο, μέσα σε μία κυκλοφορούμενη δέσμη laser. Υπολογίζει δε, πως η πιθανότητα να καταφέρουμε αυτό, που αποτέλεσε άπιαστο όνειρο για πολλούς εφευρέτες, ενώ συγχρόνως ενέπνευσε δεκάδες συγγραφέων επιστημονικής φαντασίας, θα επαληθευτεί μέσα σε μια δεκαετία.

Μαύρες τρύπες, σκουληκότρυπες και κοσμικές χορδές - κάθε ένα από αυτά τα φαινόμενα προτάθηκε ως το κλειδί για την επίτευξη του ταξιδιού στο χρόνο, αλλά κανένα από αυτά δεν φαίνεται να δίνει μια εφικτή πιθανότητα, για τουλάχιστον έναν σημαντικό λόγο. Αν και σε θεωρητικό επίπεδο θα μπορούσαν να προκαλέσουν μία χωροχρονική στρέψη, χρειάζονται ωστόσο μία ανυπολόγιστα γιγάντια ποσότητα μάζας.

Ο Mallett, καθηγητής φυσικής για 30 χρόνια, υπολόγισε μια εναλλακτική σε σχέση με τις παραπάνω μεθόδους λύση, που βασίζεται στην περίφημη εξίσωση του Αϊνστάιν E=mc2.

«Ο Αϊνστάιν έδειξε ότι η μάζα και η ενέργεια είναι το ίδιο πράγμα», λέει ο Mallett, που δημοσίευσε την πρώτη του έρευνα σχετικά με το ταξίδι στο χρόνο στο Physics Letters το 2000. «Η χρονομηχανή που σχεδιάσαμε, χρησιμοποιεί φως με τη μορφή κυκλοφορούμενου laser, για να στρεβλώσει ή να καμπυλώσει το χρόνο, αντί να χρησιμοποιηθούν αντικείμενα με μάζα».

Για να προσδιορίσει εάν υπάρχει το φαινόμενο της καμπύλωσης του χρόνου, ο Mallett σχεδιάζει μία επιτραπέζιου μεγέθους συσκευή, που θα ελέγξει τη θεωρία του περί στρέβλωσης του χρόνου. Διευθετώντας κάποιους καθρέφτες, μπορεί να δημιουργήσει μια κυκλοφορούμενη δέσμη φωτός που θεωρεί πως μπορεί να στρεβλώσει τον περιβάλλοντα χώρο. Επειδή κάποια υποατομικά σωματίδια έχουν υπερβολικά μικρό χρόνο ζωής, ελπίζει πως θα καταφέρει να τα παρατηρήσει να υπάρχουν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από το αναμενόμενο, εφόσον τα τοποθετήσει σε εγγύτητα με την κυκλοφορούμενη φωτεινή δέσμη. Αυτή η επιμήκυνση της ζωής τους θα σήμαινε πως τα σωματίδια γλίστρησαν μέσα από έναν βρόγχο χρόνου στο μέλλον.

«Σκεφτείτε πως έχετε ένα φλιτζάνι με καφέ και ένα κουτάλι» εξηγεί ο Mallett. «Ο καφές είναι κενός χώρος και το κουτάλι είναι η κυκλοφορούμενη φωτεινή δέσμη. Όταν ανακατεύετε τον καφέ με το κουτάλι, ο καφές - ή ο κενός χώρος αντίστοιχα - στριφογυρίζουν. Ας υποθέσουμε τώρα, πως ρίχνετε έναν κύβο ζάχαρης μέσα στο καφέ. Κατ’ αναλογία, εάν ο κενός χώρος στριφογυρνούσε, θα μπορούσατε να παρατηρήσετε το φαινόμενο, παρακολουθώντας ένα υποατομικό σωματίδιο που θα γυρνούσε γύρω - γύρω στο χώρο».

Και σύμφωνα με τον Αϊνστάιν, οποτεδήποτε συμβαίνει μία μεταβολή στο χώρο, επηρεάζεται και ο χρόνος. Η στρέβλωση του χώρου προκαλεί στρέβλωση του χρόνου, πράγμα που θα σήμαινε θεωρητικά, πως κάποιος θα μπορούσε να περάσει μέσα από το χρόνο, όπως θα έκανε μέσα από το χώρο.

«Ως φυσικοί, έχουμε να κάνουμε με πειράματα που αφορούν υποατομικά σωματίδια», λέει ο Mallett. «Το πόσο σύντομα θα μπορέσει ο άνθρωπος να ταξιδέψει στο χρόνο, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την επιτυχία αυτών των πειραμάτων, πράγμα που θα χρειαστεί περίπου μια δεκαετία. Και σε εξάρτηση με τις όποιες επαναστάσεις στον τρόπο που σκέφτονται οι επιστήμονες, αλλά και με την τεχνολογία και τις εφευρέσεις, πιστεύω πως ο άνθρωπος θα μπορέσει να ταξιδέψει στο χρόνο μέσα σ’ αυτόν τον αιώνα».

Ας φανταστούμε πως κάνουμε ένα βήμα στο παρελθόν. Πως ξέρουμε πως ο χρόνος δεν είναι από μια άποψη, μία ανθρώπινη επινόηση, και πως το να προσπαθήσουμε να τον χειριστούμε ως μέγεθος, απλώς είναι κάτι χωρίς νόημα;

«Τι είναι ο χρόνος; Αυτή είναι μία πολύ δύσκολη ερώτηση» λέει ο Mallett. «Χρόνος είναι ο τρόπος μας να διαχωρίζουμε τα γεγονότα μεταξύ τους. Ακόμα κι όταν δεν σκεφτόμαστε το χρόνο, μπορούμε να δούμε την αλλαγή των πραγμάτων, των εποχών, των ανθρώπων. Το γεγονός ότι ο κόσμος αλλάζει αποτελεί ένα εγγενές χαρακτηριστικό του φυσικού κόσμου και ο χρόνος είναι ανεξάρτητος από τον τρόπο με τον οποίο ονομάζουμε το φαινόμενο αυτό».

«Για τους φυσικούς, ο χρόνος είναι αυτό που μετράται από τα ρολόγια. Χρησιμοποιώντας αυτή τη σύμβαση, μπορούμε να τον χειριστούμε αλλάζοντας τις τιμές των ρολογιών, πράγμα που αλλάζει και την χρονική αξία ενός γεγονότος. Ο Αϊνστάιν έδειξε πως ο χρόνος επηρεάζεται από την κίνηση και οι θεωρίες του αποδείχθηκαν πειραματικά, συγκρίνοντας τον χρόνο σε ένα ατομικό ρολόι που ταξίδεψε γύρω από τη γη μέσα σε ένα τζετ. Φάνηκε πως ο χρόνος κινήθηκε πιο αργά από αυτόν σε ένα ρολόι στη γη».

Αν και το «ιπτάμενο ρολόι» επανέκτησε τον φυσιολογικό του ρυθμό όταν προσγειώθηκε, ποτέ πια δεν έδειξε τον ίδιο χρόνο με τα άλλα γήινα ρολόγια, πράγμα που σημαίνει πως έχουμε ήδη έναν ταξιδιώτη του χρόνου φερμένο από το παρελθόν μεταξύ μας, αν και πιστεύει πως βρίσκεται στο μέλλον...

Κάποιοι άνθρωποι βρίσκουν την ιδέα του ταξιδιού στο χρόνο ανησυχητική, αν και ο Mallett - συνήγορος της θεωρίας των παραλλήλων συμπάντων - μας εγγυάται πως οι χρονομηχανές δε θα παρουσιάσουν κανέναν κίνδυνο.

«Το παράδοξο του παππού (η υπόθεση ότι κάποιος ταξιδεύει πίσω στο χρόνο και σκοτώνει τον παππού του) δεν αποτελεί ζήτημα» λέει ο Mallett. «Κατά μία άποψη, το ταξίδι στο χρόνο σημαίνει πως ταξιδεύεις συγχρόνως στο χρόνο αλλά και μέσα σε άλλα σύμπαντα. Εάν πας πίσω στο παρελθόν, θα βρεθείς σε άλλο σύμπαν. Μόλις φτάσεις στο παρελθόν, κάνεις μία επιλογή και τότε γίνεται ένας διαχωρισμός. Το δικό μας σύμπαν δε θα επηρεαστεί από αυτό που κάνεις στην επίσκεψή σου στο παρελθόν».

Στο φως αυτής της «ασφάλειας», είναι κάπως ειρωνικός ο λόγος που έκανε τον Mallett ως παιδί, να ερευνήσει το ταξίδι στο χρόνο, ως επιθυμία να αλλάξει το παρελθόν ελπίζοντας για ένα διαφορετικό μέλλον. Όταν ήταν 10 χρονών ο πατέρας του πέθανε από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 33 χρόνων. Διαβάζοντας τη «μηχανή που τρέχει μες στο χρόνο» του Ουέλς, ο Mallett αποφάσισε να βρει έναν τρόπο να γυρίσει πίσω και να προειδοποιήσει τον πατέρα του για τους κινδύνους του καπνίσματος!

Αυτό το προσωπικό στοιχείο τροφοδότησε την επιμονή του να σπουδάσει και να γίνει επιστήμονας, να ειδικευτεί στις εξισώσεις του Αϊνστάιν και να χτίσει μια επαγγελματική καριέρα πολύ υψηλών προδιαγραφών. Από τη δεκαετία του 70, η έρευνά του περιλαμβάνει τομείς όπως κβαντική βαρύτητα και σχετικιστική κοσμολογία. Μέσα στο 2006 σχεδιάζει να δημοσιεύσει ένα βιβλίο που αναφέρεται στις μελέτες του για το ταξίδι στο χρόνο.

Νετρίνα: ο γρίφος των μυστηριωδών μικροσκοπικών σωματιδίων


Το βασικό μοντέλο

Οι φυσικοί επιβεβαίωσαν πως τα νετρίνα, τα οποία θεωρήθηκε πως είχαν ρόλο - κλειδί στη δημιουργία του σύμπαντος, έχουν μάζα.

Αυτό είναι το κυριότερο εύρημα ενός πειράματος, που έγινε από γιαπωνέζους φυσικούς και που αφορά στην γενικότερη έρευνα σχετικά με τα νετρίνα. Τα ευρήματα υποδηλώνουν πως το βασικό μοντέλο (Standard Model) που εξηγεί τη συμπεριφορά και τη διάδραση μεταξύ των βασικών δομικών στοιχείων του σύμπαντος, χρειάζεται αναθεώρηση. Τα νετρίνα θεωρούνται ζωτικής σημασίας για την κατανόησή μας σχετικά με το σύμπαν. Αλλά οι επιστήμονες ξέρουν πολύ λίγα γι’ αυτά τα τόσο θεμελιώδη σωματίδια.

Διαφορετικά «αρώματα»

Τα νετρίνα συχνά περιγράφονται ως «σωματίδια - φαντάσματα», γιατί μπορούν να περάσουν μέσα από το διάστημα, την ατμόσφαιρα της γης και ακόμα και την ίδια τη γη, χωρίς σχεδόν καμία αλληλεπίδραση με την κανονική ύλη. Αυτό κάνει τη μελέτη τους πολύ δύσκολη.

Υπάρχουν τρία είδη - ή αρώματα - νετρίνων: τα νετρίνα μυονίων, σωματιδίων Ταυ και ηλεκτρονίων. Για να εξετάσουν τις ιδιότητές τους, οι επιστήμονες δημιούργησαν νετρίνα μυονίων σε έναν επιταχυντή σωματιδίων στο Fermilab (Fermi National Accelerator Laboratory) του Illinois. Εκτοξεύθηκε μία ακτίνα υψηλής ισχύος αποτελούμενη από αυτά τα σωματίδια, η οποία ξεκίνησε από έναν ανιχνευτή σωματιδίων στο Fermilab με σκοπό να καταλήξει σε έναν άλλο ανιχνευτή, 724 χιλιόμετρα μακρύτερα στο Soudan (US).

«Επειδή η αλληλεπίδρασή τους με την ύλη είναι τόσο σπάνια, μπορούμε να τα εκτοξεύσουμε κατευθείαν διαμέσου της γης και τα περισσότερα θα περάσουν μέσα απ’ αυτή, χωρίς να συμβεί τίποτε» εξήγησε η Dr Lisa Falk Harris, σωματιδιακή φυσικός του πανεπιστημίου στο Sussex και μέλος της ομάδας Minos. «Φυσικά, τα περισσότερα από αυτά, διαπερνούν επίσης και τους ανιχνευτές μας, αλλά αρκετά σπανίως, κάποιο από αυτά θα ανιχνευτεί - περίπου ένα ή δύο την ημέρα».

Στην ανιχνευτική διάταξη που έφτιαξαν οι επιστήμονες, ανιχνεύτηκαν λιγότερα σωματίδια από αυτά που αναμενόταν να φτάσουν. Είχαν δηλαδή «εξαφανιστεί».

«Στην πραγματικότητα, μετέβηκαν σε άλλο τύπο νετρίνων» δήλωσε η Dr Falk Harris.

Οι φυσικοί καλούν τη διαδικασία αυτή του μετασχηματισμού ενός τύπου νετρίνου σε κάποιον άλλο τύπο, ως ταλάντωση. Και για να μπορούν να κάνουν αυτόν τον μετασχηματισμό, οι φυσικοί πιστεύουν πως τα σωματίδια χρειάζεται να έχουν μάζα. «Το γεγονός ότι τα παρατηρούμε να εξαφανίζονται και να κάνουν αυτήν την μικροσκοπική μεταστοιχείωση, σημαίνει πως πρέπει να έχουν μάζα» δήλωσε η Dr Falk Harris.

Το μυστήριο της «αγνοούμενης μάζας»

Αυτά είναι τα πρώτα αποτελέσματα του πειράματος Minos, στο οποίο απασχολήθηκαν επιστήμονες 32 ινστιτούτων από 6 χώρες. Επιβεβαιώνει τις προγενέστερες παρατηρήσεις της εξαφάνισης των νετρίνων, που έγιναν το 2002 στο ιαπωνικό πείραμα K2K, στο οποίο οι επιστήμονες εκτόξευσαν νετρίνα μυονίων σε έναν ανιχνευτή που βρισκόταν 240 χιλιόμετρα μακριά. Η επιβεβαίωση του γεγονότος ότι τα νετρίνα έχουν μάζα θα έχει δραματικές συνέπειες για τη σωματιδιακή φυσική.

«Στη σωματιδιακή φυσική υπάρχει το βασικό μοντέλο, το οποίο περιγράφει πως συμπεριφέρονται και αλληλεπιδρούν τα θεμελιώδη δομικά στοιχεία της ύλης» εξήγησε η Dr Falk Harris. «Και σύμφωνα με το μοντέλο αυτό, τα νετρίνα δε θα έπρεπε να έχουν μάζα. Έτσι, το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή έχουμε ανεξάρτητες μεταξύ τους μετρήσεις, σύμφωνα με τις οποίες, τα νετρίνα φαίνεται πως έχουν μάζα, σημαίνει πως το βασικό μοντέλο πιθανότατα θα πρέπει να αναθεωρηθεί ή και να αντικατασταθεί από κάποιο άλλο»

Πιο μακροπρόθεσμα, τα ευρήματα αυτά ίσως θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε καλύτερα το μυστήριο της αγνοούμενης μάζας στο σύμπαν. «Πολλές παρατηρήσεις υποδηλώνουν πως στο σύμπαν υπάρχει πολύ περισσότερη ύλη από αυτή που είναι ορατή» δήλωσε η καθηγήτρια Jenny Thomas, σωματιδιακή φυσικός στο University College του Λονδίνου και επίσης μέλος της ομάδας Minos. «Είμαστε περικυκλωμένοι από νετρίνα, έτσι σε κάθε τετραγωνικό εκατοστό υπάρχουν εκατοντάδες από αυτά κάθε στιγμή. Για να το πούμε απλά, εάν όντως έχουν βάρος, σημαίνει πως στο σύμπαν υπάρχει πολύ περισσότερη μάζα από όση αρχικά πιστεύαμε πως υπήρχε».

Για τα νετρίνα έχει επίσης θεωρηθεί πως έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στη δημιουργία του σύμπαντος. Τα ευρήματα του πειράματος Minos, καθώς και άλλων μελλοντικών πειραμάτων, μπορεί να μας βοηθήσουμε να ρίξουμε φως στο μεγάλο μυστήριο του πως δημιουργήθηκε η ύλη και γιατί τόση πολύ από την αντι-ύλη του σύμπαντος έχει εξαφανιστεί.

Διαίσθηση: υπόθεση του νου ή της καρδιάς;


νους - καρδιά - διαίσθηση

Το τηλέφωνο χτυπά και στη γραμμή είναι ένας παλιός φίλος, που είχατε να δείτε για χρόνια και που μόλις την προηγούμενη ημέρα τον σκεφτόσασταν έντονα. Ξαφνικά αποφασίζετε να γυρίσετε σπίτι από έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο από αυτόν που συνηθίζετε, για να ανακαλύψετε αργότερα ότι στο δρόμο που αποφύγατε έγινε ένα τρομερό ατύχημα, που αν βρισκόσασταν εκεί, θα μπορούσατε να είχατε σκοτωθεί. Τι σύμπτωση! Ή όχι; Είναι όλα αυτά τα περιστατικά συμπτώσεις, ή το αποτέλεσμα διαισθήσεων;

Η διαίσθηση συχνά θεωρείται ως μια μυστήρια έκτη αίσθηση. Ωστόσο, μια επιστημονική μελέτη στο ινστιτούτο HeartMath βοηθά να λύσουμε κάποια από τα μυστήρια, που περικυκλώνουν τη διαίσθηση, αποκαλύπτοντας ότι η καρδιά παίζει σημαντικό ρόλο στην παραλαβή και επεξεργασία διαισθητικών πληροφοριών.

Όλοι έχουμε ακούσει για περιπτώσεις όπως αυτή, που μια μητέρα ξαφνικά ανησυχεί για το παιδί της που παίζει στον κήπο και ανακαλύπτει ότι αυτό έχει βγει στο δρόμο και κινδυνεύει να το πατήσει αυτοκίνητο. Πολλοί από εμάς έχουμε νιώσει οι ίδιοι κάποιο διαισθητικό ερέθισμα. Η επιστημονική κοινότητα ωστόσο κοιτά με σκεπτικισμό την ιδέα της διαίσθησης και αναρωτιέται αν αυτή βασίζεται σε μνήμες από περασμένα περιστατικά ή αν πρόκειται για πραγματική αντίληψη ενός μελλοντικού γεγονότος.

Ο καθηγητής Rollin McCraty, διευθυντής έρευνας στο ινστιτούτο HeartMath στο Boulder Creek της Καλιφόρνιας, διηύθυνε μια επιστημονική μελέτη που εξέταζε την ύπαρξη φυσιολογικών ενδείξεων που σχετίζονται με διαίσθηση. Η μελέτη σκόπευε να ερευνήσει αν με κάποιο τρόπο μπορούμε να λάβουμε πληροφορίες για ένα γεγονός στο μέλλον πριν αυτό συμβεί, και αν ναι, να προσδιορίσει πού και πότε στο μυαλό και το σώμα του ατόμου αυτές οι πληροφορίες λαμβάνονται και επεξεργάζονται.

Η έρευνα του HeartMath έχει συζητηθεί στο περιοδικό Journal of Alternative and Complementary Medicine σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος, (2/2004), αναφέρεται ο ρόλος της καρδιάς στην λήψη και επεξεργασία της διαισθητικής πληροφορίας. Το δεύτερο μέρος (4/2004) εστιάζει στο πού και πότε στον εγκέφαλο γίνεται η επεξεργασία της διαισθητικής πληροφορίας και πώς γίνεται η συνεργασία μεταξύ καρδιάς και εγκεφάλου σε αυτή τη διαδικασία.

Οι ερευνητές του HeartMath ανακάλυψαν ότι μπορούμε να έχουμε γνώση για ένα γεγονός, 5 έως 7 δευτερόλεπτα πριν αυτό συμβεί. Στην έρευνα τα άτομα που συμμετείχαν στα πειράματα έβλεπαν μια σειρά από εικόνες, οι περισσότερες από τις οποίες ήταν ειρηνικές και ήρεμες, όπως τοπία, δέντρα και χαριτωμένα ζωάκια. Κάποιες, λίγες εικόνες παρεμβάλλονταν στη σειρά που έδειχναν βίαιες ή γενικότερα έντονα συναισθηματικές σκηνές, όπως ατυχήματα, ματωμένα μαχαίρια, φόνους.

Κατά τη διάρκεια των πειραμάτων τα άτομα που συμμετείχαν εξετάζονταν με μηχανήματα, που κατέγραφαν ψυχοσωματικές αντιδράσεις, όπως EEG (εγκεφαλικά κύματα), ECG (ηλεκτροκαρδιογράφημα), αλλαγές στην αναπνοή και το σφυγμό, ενδείξεις εκκρίσεων στο σώμα. Οι ενδείξεις παρουσίαζαν κάποια συναισθηματική αντίδραση των συμμετεχόντων 5 με 10 δευτερόλεπτα πριν την εμφάνιση της δυσάρεστης εικόνας.

Η διαίσθηση είναι μια διαδικασία που εμπλέκει νου και καρδιά

Τα αποτελέσματα των πειραμάτων δείχνουν ότι η καρδιά λαμβάνει τη διαισθητική πληροφορία και αντιδρά σε αυτή. Οι σημαντικές αλλαγές στο ρυθμό των χτύπων της καρδιάς λίγο πριν την εμφάνιση των δυσάρεστων εικόνων, σηματοδοτούν αυτό το γεγονός σε σύγκριση με τον ήρεμο ρυθμό των χτύπων της καρδιάς, κατά τη διάρκεια θέασης των υπόλοιπων εικόνων. Το γεγονός ότι η καρδιά συμμετέχει στην αντίληψη μελλοντικών εξωγενών περιστάσεων είναι ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα. Η κλασσική επιστημονική θέαση θεωρεί τον εγκέφαλο ως μοναδικό πεδίο, στο οποίο γίνεται η επεξεργασία της πληροφορίας. Αυτή η μελέτη ανοίγει ένα νέο πεδίο έρευνας προς μια διαφορετική θέαση και κατανόηση της διαίσθησης και προτείνει ότι αυτή είναι μια πιο ευρεία διαδικασία, που εμπλέκει τουλάχιστον τον εγκέφαλο και την καρδιά σε μια μεταξύ τους στενή συνεργασία.

Ένα επίσης ενδιαφέρον αποτέλεσμα του πειράματος ήταν ότι υπήρξαν διαφορές στην λήψη της διαισθητικής πληροφορίας μεταξύ ανδρών και γυναικών. Οι γυναίκες φαίνεται να έχουν μεγαλύτερη ευαισθησία στη λήψη της μελλοντικής συναισθηματικής πληροφορίας. Οι αντιδράσεις των γυναικών ήταν πιο έντονες από των ανδρών στη θέαση των ίδιων εικόνων. Ο καθηγητής McCraty εξηγεί ότι «με βάση αυτή και άλλες μελέτες, που προηγήθηκαν, βγάζουμε το συμπέρασμα ότι όσο μεγαλύτερη είναι για το άτομο η συναισθηματική σημασία του μελλοντικού γεγονότος, τόσο πιο έντονη είναι η αντίδραση που καταγράφεται από τη λήψη της διαισθητικής πληροφορίας».

Η καρδιά έχει θεωρηθεί ως κανάλι γνώσης και σοφίας που ξεπερνά τη συνηθισμένη αντίληψή μας σε κυριολεκτικά όλους τους αρχαίους και σύγχρονους ανθρώπινους πολιτισμούς. Το HeartMath πιστεύει ότι η σπουδαιότητα της ανακάλυψης έγκειται στην ανακάλυψη της άμεσης συμμετοχής της καρδιάς στην επεξεργασία της διαισθητικής πληροφορίας.

Ο καθηγητής McCraty λέει ότι «από όσο γνωρίζουμε, αυτή είναι η πρώτη έρευνα που μετρά και αποδεικνύει τη συμμετοχή της καρδιάς στην διαισθητική αντίληψη και αυτό είναι μια σημαντική ένδειξη ότι ο εγκέφαλος δε λειτουργεί μόνος του σε τέτοιες περιπτώσεις. Αυτή είναι μια σημαντική ανακάλυψη, που μπορεί να ανοίξει την πόρτα σε ακόμη μεγαλύτερες επιστημονικές μελέτες για το ρόλο της καρδιάς στην αντίληψη και τη συμπεριφορά του ανθρώπου».

Αυξάνοντας την ικανότητά μας να προσχεδιάζουμε, βασισμένοι στην διαίσθησή μας

Η διαισθητική αντίληψη παίζει σημαντικό ρόλο σε καθημερινές αποφάσεις, σε πεδία όπως η εργασία, η ιατρική διάγνωση, η νομική, τα αθλητικά παιχνίδια, οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, η αποφυγή κινδύνων στην οδήγηση, η σχέση μεταξύ μητέρας - παιδιού ή δασκάλου - μαθητή. Αν η καρδιά παίζει έναν τόσο σημαντικό ρόλο στη διαισθητική αντίληψη, τότε μαθαίνοντας να παρατηρούμε πιο προσεκτικά τις μικροαλλαγές στον τρόπο που αισθανόμαστε, ή το ρυθμό της καρδιάς, μπορούμε να αναπτύξουμε την ικανότητα της διαίσθησης.

Το ινστιτούτο του HeartMath

Ιδρύθηκε το 1991 από τον Doc Childre και για παραπάνω από μια δεκαετία πραγματοποιεί έρευνες που εστιάζουν στη σχέση μεταξύ καρδιάς και εγκεφάλου και στους τρόπους, που αυτή επιδρά στη φυσική, νοητική, ψυχολογική, συναισθηματική υγεία και συμπεριφορά μας.

Βασισμένο σε ετούτη τη μελέτη, το ινστιτούτο του HeartMath έχει αναπτύξει μια σειρά από επιστημονικά εξειδικευμένα εργαλεία, μαζί και την απαραίτητη τεχνολογία, ώστε να βοηθήσει ανθρώπους να μειώσουν το στρες, και να μπορέσουν να αποκτήσουν μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Το ινστιτούτο είναι γνωστό διεθνώς και έχει συμμετάσχει σε πολλά ιατρικά, ψυχολογικά και βιοϊατρικά συνέδρια.

Τι γίνεται με τα "αιρετικά" ευαγγέλια;
Πέρα από το Ευαγγέλιο του Ιούδα


Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για το «Ευαγγέλιο του Ιούδα», αυτό το «ριζοσπαστικό» πρωτο-χριστιανικό κείμενο που παρουσιάζει τον Ιούδα να «προδίδει» τον Ιησού από καθήκον και για να εκπληρωθεί το αναπόδραστο της μοίρας. Ένα κείμενο που προσπαθεί να ξαναγράψει την ιστορία του Χριστιανισμού, με τη μορφή του Ιούδα να είναι ο πλησιέστερος μαθητής του Ιησού, από τον οποίο μπορούσε να ζητήσει ακόμα και να τον προδώσει. Είναι όμως αυτό το μόνο «αιρετικό» Ευαγγέλιο; Κάθε άλλο !!! Μια ολόκληρη σειρά από πρωτο-χριστιανικά κείμενα, άγνωστα στον πολύ κόσμο, διεκδικούν τον τίτλο του «Απόκρυφου» και του «αιρετικού» Ευαγγελίου, προσπαθώντας να δώσουν μία εικόνα του Χριστιανισμού διαφορετική από αυτήν που ξέρουμε.

Η Καινή Διαθήκη όπως τη γνωρίζουμε περιέχει τα 4 «κλασσικά» και επίσημα Ευαγγέλια: του Ματθαίου, του Μάρκου, του Λουκά και του Ιωάννη. Πάντα βέβαια υπήρχαν και οι αναφορές για κάποια αποκαλούμενα «Απόκρυφα» Ευαγγέλια, μη αποδεκτά ή «ξεχασμένα» από την επίσημη Εκκλησία. Ήδη από το 1945, μία σειρά αρχαίων κειμένων γραμμένων στην κοπτική γλώσσα ήρθαν στην επιφάνεια στην περιοχή Nag Hammadi της αιγυπτιακής ερήμου.

Πρόκειται για μία σειρά από 52 αρχαία κείμενα, που συζητήθηκαν πολύ στις επόμενες δεκαετίες. Ανάμεσά τους και το λεγόμενο «Ευαγγέλιο του Θωμά» το οποίο θεωρείται από ειδικούς προγενέστερο των Ευαγγελίων του Ματθαίου και του Λουκά, οι οποίοι - κατά μία άποψη - φαίνεται μάλιστα να το χρησιμοποίησαν ως πηγή για τα δικά τους Ευαγγέλια.

Έτσι δεν είναι σήμερα περίεργο που κάποιοι ερευνητές, όπως η Elaine Pagels, καθηγήτρια Θεολογίας στο πανεπιστήμιο του Princeton, μελετούν αυτά τα αρχαία, αμφιλεγόμενα κείμενα, γνωστά ως «Γνωστικά Ευαγγέλια» τα οποία παρουσιάζουν μία εναλλακτική άποψη για τα πρώτα χριστιανικά χρόνια και το βαθύτερο νόημα των χριστιανικών διδασκαλιών. Η Pagels αναλύσει αυτό το ζήτημα στο έργο της "Jesus and His Message in the Gnostic Gospels" («Ο Ιησούς και του Μήνυμά Του στα Γνωστικά Ευαγγέλια»).

Η Pagels αναφέρεται σε μία εποχή που το χριστιανικό δόγμα δεν είχε διαμορφωθεί πλήρως. Αυτό εξάλλου έγινε μέσα από μία διαδικασία Οικουμενικών Συνόδων και συνεχών διαμαχών ανάμεσα σε χριστιανικές ομάδες που η μία έλεγχε δογματικά την άλλη σε θέματα κατανόησης των χριστιανικών διδασκαλιών και μία διαδικασία που κράτησε αιώνες!

Ανάμεσα στις πρώτες χριστιανικές ομάδες ήταν και αυτή των Γνωστικών Χριστιανών οι οποίοι πήραν το όνομά τους από την πεποίθησή τους ότι ο Χριστιανισμός δεν είναι απλά μία πίστη, αλλά ένα σύστημα γνώσης και διδασκαλιών που επιτρέπει στον άνθρωπο να γνωρίσει τον εαυτό του και τη Φύση. Κατά την Pagels την τάση αυτή αποτυπώνουν τα παρακάτω λόγια του Ιησού, παρμένα από το - Απόκρυφο - Ευαγγέλιο του Θωμά: «Πρέπει να βγάλεις αυτό που είναι μέσα σου για να σωθείς, αλλιώς θα καταστραφείς» (σε ελεύθερη μετάφραση).

Για τους Γνωστικούς, κάθε άνθρωπος μπορεί να γίνει «Υιός του Θεού» μέσα από την προσωπική έρευνα και την αναζήτηση των αιτιών της χαράς, της λύπης, της αγάπης ή του μίσους. Ο ίδιος ο Ιησούς δεν αποτελεί παρά ένα «μοντέλο» δράσης, ένα παράδειγμα για τον κάθε άνθρωπο-αναζητητή της Αλήθειας και του Θεού.

Με τον τρόπο αυτό οι Γνωστικοί παρουσιάζονται σαν μία φιλοσοφική-εσωτεριστική ομάδα παρά μία ακόμα ομάδα πιστών στους κόλπους της Χριστιανικής Εκκλησίας των πρώτων αιώνων μ.Χ. Είναι γνωστό ότι πυρήνες Γνωστικών αναπτύχθηκαν σε όλη σχεδόν τη Μεσόγειο, επηρεάζοντας τη χριστιανική σκέψη και τα - αδιαμόρφωτα ακόμα χριστιανικά δόγματα - δίνοντας μία έντονη φιλοσοφική χροιά στη νέα θρησκεία.

Βέβαια η ίδια η φύση του Γνωστικισμού και το χαρακτηριστικό της προσωπικής αναζήτησης περιόρισε τον Γνωστικισμό στο να μην μπορεί να εξαπλωθεί στις μάζες και να αποτελέσει το πνευματικό χώρο μόνο των ανθρώπων-αναζητητών, όπως και κάθε φιλοσοφικό σύστημα που αναγκαστικά περιορίζεται στους ανθρώπους που θέλουν να ζήσουν με τις αρχές του.

Ανάμεσα στις επιρροές του Γνωστικισμού είναι η συγγραφή των λεγόμενων «Γνωστικών Ευαγγελίων» που δίνουν μία διαφορετική διάσταση στο Χριστιανισμό καθώς διαφέρουν στο πνεύμα τους από τα τέσσερα επίσημα Ευαγγέλια. Αυτές τις διαφορές τονίζει στο έργο της η Pagels αντιπαραθέτοντας χωρία από τα Γνωστικά και από τα κανονικά Ευαγγέλια.

Οι αντιπαραθέσεις αυτές αποτέλεσαν αιτία συγκρούσεων και αιρετικών κινήσεων ήδη από τα πρωτο-χριστιανικά χρόνια, δίνοντας μορφή στο χριστιανικό δόγμα. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν «λυθεί» και απαντηθεί για τον σύγχρονο Χριστιανό-αναζητητή.

Για παράδειγμα η σύγκριση Γνωστικών και κανονικών Ευαγγελίων φέρνει στην επιφάνεια το ζήτημα της φύσης του Ιησού: ήταν ο «Μονογενής Υιός Θεού» όπως αναφέρεται π.χ. στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο ή απλά ένα οδηγός, ένας φωτισμένος άνθρωπος για να μας δείξει το Δρόμο του Θεού, όπως παρουσιάζεται στις γνωστικές διδασκαλίες. Ερώτημα που προκάλεσε αιρέσεις και σχίσματα στους κόλπους της νέας θρησκείας πριν από 2000 χρόνια.

Επιπλέον τα Γνωστικά Ευαγγέλια φέρονται να περιέχουν εσωτερικές και απόκρυφες διδασκαλίες του Ιησού, προεκτείνοντας τον χαρακτήρα των κανονικών Ευαγγελίων που περισσότερο περιέχουν ιστορικά στοιχεία, ηθικές διδασκαλίες και παραβολές.

Όλες αυτές οι θέσεις των Γνωστικών έκαναν κάποιους από τους πρώτους Πατέρες και ιεράρχες του Χριστιανισμού να δουν στο πρόσωπο των Γνωστικών μία «αιρετική» κίνηση, καθώς διαπίστωναν ότι βρίσκονται μπροστά στο φαινόμενο μίας ομάδας φιλοσοφικού-εσωτερικού τύπου που έβρισκε έδαφος να αναπτυχθεί στα πλαίσια της νέας θρησκείας, η οποία θέλοντας να απευθυνθεί στις μάζες των μεσογειακών λαών, περιείχε αναγκαστικά περισσότερο το στοιχείο της πίστης παρά της έρευνας.

Φιλοσοφικά ερωτήματα όπως αυτό της φύσης του Ιησού, έπρεπε να αποτελούν δογματικές αλήθειες κι όχι σημείο τριβής και προσωπικής αναζήτησης και οι αναζητήσεις των Γνωστικών δεν ήταν καθόλου «εύπεπτες» για τον πολύ κόσμο. Αντίθετα περιέπλεκαν τα πράγματα. Αυτό έκανε τον Ειρηναίο, επίσκοπο της Λυών να θεωρεί ότι οι Γνωστικοί έκαναν περισσότερο κακό παρά καλό στη νεογέννητη Εκκλησία και να αποκηρύξει τα Γνωστικά Ευαγγέλια υποστηρίζοντας ότι «όπως υπάρχουν τέσσερις κύριοι άνεμοι, τέσσερις στύλοι που συγκρατούν τον Ουρανό και τέσσερις γωνίες στο Σύμπαν, έτσι υπάρχουν και μόνο τέσσερα κανονικά Ευαγγέλια» (αυτά των τεσσάρων Ευαγγελιστών).

Όμως η Pagels στο έργο της δίνει μία πιο ορθολογιστική εξήγηση στην απόρριψη των Γνωστικών Ευαγγελίων (και σε επέκταση και όλου του Γνωστικισμού) από την επίσημη πρωτο-χριστιανική Εκκλησία. Κατά την Pagels οι φιλοσοφικές αναζητήσεις των Γνωστικών θεωρήθηκαν επικίνδυνες καθώς υποδείκνυαν έναν δρόμο προς τον Θεό που περνούσε από την προσωπική αναζήτηση και προσπάθεια, παρά από τους θεσμούς της Εκκλησίας. Με άλλα λόγια η Εκκλησία δεν ήταν ο απαραίτητος ενδιάμεσος σταθμός-γέφυρα ανάμεσα σε άνθρωπο και Θεό - και αυτό βέβαια ήταν επικίνδυνο για την υπό διαμόρφωση και εξάπλωση χριστιανική πίστη.

Ο φιλοσοφικός και εσωτερικός δρόμος των Γνωστικών γίνεται φανερός και από επιρροές που αυτοί είχαν με φιλοσοφικά και θρησκευτικά συστήματα της Ανατολής, κυρίως με τον Βουδισμό. Η πραγμάτωση του Γνωστικού έρχεται μέσα από τεχνικές διαλογισμού, ασκήσεις και βίωση κάποιας ηθικής διδασκαλίας. Οι πρακτικές αυτές ήταν απαραίτητες για τους πρώτους Χριστιανούς που δεν αρκούνταν στην απλή πίστη αλλά ήθελαν να συμπληρώσουν το πνευματικό τους κενό με μία εσωτερική αναζήτηση και το προσωπικό βίωμα.

Επιπλέον τα Γνωστικά Ευαγγέλια παρουσιάζουν έντονο το ρόλο της γυναίκας στο άμεσο περιβάλλον του Ιησού, καθώς αναφέρονται σε ένα σύνολο γυναικών που περιλαμβάνονται στον στενό κύκλο του.

Όλοι αυτοί υπήρξαν παράγοντες εξάπλωσης του Γνωστικισμού στον χώρο της Μεσογείου, στους πρώτους αιώνες μ.Χ. παρόλο που σύντομα οι διδασκαλίες τους, τα Ευαγγέλιά τους και γενικότερα το φιλοσοφικό τους σύστημα παραγκωνίστηκε από την επίσημη Εκκλησία.

Η πρόσφατη ανακάλυψη του «Ευαγγελίου του Ιούδα» έρχεται απλά να ξαναφέρει στην επιφάνεια το ζήτημα των απόκρυφων χριστιανικών διδασκαλιών, της επιρροής του Χριστιανισμού από άλλα φιλοσοφικά και θρησκευτικά συστήματα της εποχής αυτής και του κατά πόσον η αναζήτηση του Θεού μπορεί να αποτελέσει προσωπική υπόθεση ή πρέπει να περάσει μέσα από ένα σύστημα πίστης (αναγκαστικά λίγο ως πολύ δογματικό).

Οι επιθανάτιες εμπειρίες μπερδεύουν το νου...


Πορεία προς το φως

Η τάση του νου να θολώνει κάποιες φορές το όριο μεταξύ ύπνου και εγρήγορσης μπορεί να βοηθήσει στην κατανόηση του φαινομένου των επιθανάτιων εμπειριών, προτείνει μια προκαταρκτική έρευνα.

Αποτελεί μια ανοικτή ερώτηση το γιατί κάποιοι άνθρωποι βλέπουν ένα λαμπερό φως, νιώθουν ότι απομακρύνονται από το σώμα τους, ή έχουν άλλες ασυνήθιστες αισθήσεις, όταν βρίσκονται κοντά στο θάνατο, ή όταν πιστεύουν ότι πρόκειται να πεθάνουν. Μερικοί άνθρωποι βλέπουν αυτές τις επονομαζόμενες «επιθανάτιες εμπειρίες» ως αποδείξεις για τη ζωή μετά το θάνατο, ενώ πολλοί νευρολόγοι έχουν θεωρήσει το φαινόμενο εξαιρετικά πολύπλοκο για να μπορεί να μελετηθεί επιστημονικά. Αλλά η νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Neurology (neurology.org), προτείνει ότι η αιτία των επιθανάτιων εμπειριών είναι βιολογική και σχετίζεται με το θόλωμα των ορίων μεταξύ ύπνου και εγρήγορσης. Οι ερευνητές βρήκαν ότι άτομα που υποστηρίζουν ότι είχαν επιθανάτιες εμπειρίες, πολύ πιθανό να έχουν ένα ιστορικό «παρείσφρησης REM», κατά το οποίο μέρος της ονειρικής κατάστασης παρεισδύει μέσα στην πραγματικότητα του ατόμου, καθώς αυτό ξυπνά. Μπορεί για παράδειγμα το άτομο να νιώθει παράλυση μόλις ξυπνά, ή να έχει οπτικές ή ακουστικές παραισθήσεις, όταν αποκοιμιέται ή ξυπνά. Από τα 55 άτομα, που μελετήθηκαν και είχαν κάποια επιθανάτια εμπειρία, το 60% είχαν σε κάποια στιγμή της ζωής τους βιώσει παρείσφρηση REM (REM: Rapid Eye Movement - γρήγορη κίνηση των οφθαλμικών βολβών, κατά τη διάρκεια που κάποιος ονειρεύεται).

Αφυπνίζοντας το σώμα

Τα αποτελέσματα της έρευνας οδηγούν στη θεωρία ότι το σύστημα αφύπνισης του εγκεφάλου προδιαθέτει σε κάποια άτομα και τα δύο φαινόμενα, την παρείσφρηση REM και την επιθανάτια εμπειρία, όπως υποστηρίζει ο Δρ. Kevin Nelson, νευρολόγος στο πανεπιστήμιο του Kentucky στο Lexington. Το σύστημα αφύπνισης, λέει ο Nelson, ρυθμίζει όχι μόνο το στάδιο REM του ύπνου, αλλά ακόμη την προσοχή και την ετοιμότητα του ατόμου κατά τη διάρκεια της εγρήγορσης, συμπεριλαμβανομένων των καταστάσεων που το άτομο βιώνει κίνδυνο. Και συμπληρώνει ότι πολλά από τα στοιχεία της παρείσφρησης REM σχετίζονται με αυτά της επιθανάτιας εμπειρίας. Κατά τη διάρκεια του σταδίου REM, τα οπτικά κέντρα του εγκεφάλου εμφανίζουν έντονη δραστηριότητα, ενώ τα άκρα των μυών εμφανίζουν προσωρινή παράλυση. Έτσι, κατά το Nelson, η παρείσφρηση REM κατά τη βίωση ενός κινδύνου, θα μπορούσε να προκαλέσει το όραμα του φωτός και την αίσθηση του θανάτου, που νιώθουν συχνά τα άτομα που έχουν επιθανάτιες εμπειρίες.

Όχι όλη η αλήθεια...

Άλλες ενδείξεις υποστηρίζουν πως η παρείσφρηση του σταδίου REM παίζει κάποιο ρόλο για τις επιθανάτιες εμπειρίες, λέει ο Nelson. Και συμπληρώνει, πως ένα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι η διέγερση του σπλαχνικού νεύρου, που συνδέει τον εγκέφαλο με την καρδιά, τους πνεύμονες και το έντερο, ερεθίζει την παρείσφρηση του σταδίου REM. Και σίγουρα η αυξανόμενη δραστηριότητα αυτού του νεύρου είναι μέρος του μηχανισμού ανταπόκρισης σε κίνδυνο του σώματος του ατόμου. Αλλά ακόμη, λέει ο Nelson, δε πιστεύει ότι η παρείσφρηση του REM μπορεί να εξηγήσει ολοκληρωτικά το φαινόμενο της επιθανάτιας εμπειρίας και τα αποτελέσματα της έρευνας δε θα έπρεπε να στερήσουν το μεταφυσικό νόημα που έχουν δώσει οι άνθρωποι σε αυτές τις εμπειρίες. «Η εργασία μου είναι πνευματικά ουδέτερη», λέει ο Nelson, τονίζοντας ότι η έρευνα μπορεί να επισημάνει μόνο τον τρόπο που ο εγκέφαλος συμμετέχει στη μεταθανάτια εμπειρία, αλλά δε μπορεί να δώσει απάντηση για τους λόγους, που αυτή συμβαίνει. «Το γιατί, δεν μπορεί να απαντηθεί επιστημονικά», συμπληρώνει.

16 σημάδια που υποδηλώνουν πως το σπίτι σας είναι στοιχειωμένο!!

Μέρος πρώτο: οι ενδείξεις





Ακούτε βαριά βήματα στον διάδρομο του επάνω ορόφου, ενώ ξέρετε πως δεν είναι κανείς πάνω... Μία πόρτα κλείνει χωρίς εμφανή αιτία... Συχνά χρησιμοποιούμενα αντικείμενα εξαφανίζονται και επανεμφανίζονται χωρίς λόγο... Το φως της κουζίνας ανάβει από μόνο του. Μυρίζετε ένα περίεργο άρωμα στην ατμόσφαιρα του σπιτιού σας...

Τα παραπάνω μπορεί να είναι ενδείξεις, πως το σπίτι σας είναι στοιχειωμένο. Τα αληθινά στοιχειώματα είναι ένα σπάνιο φαινόμενο και συχνά είναι δύσκολο να διακρίνετε εάν τα περίεργα φαινόμενα που συμβαίνουν στο σπίτι σας οφείλονται σε στοίχειωμα. Για την ακρίβεια, κανείς δεν ξέρει πραγματικά τι είναι «στοίχειωμα», τι το προκαλεί και γιατί αρχικά συμβαίνει. Υπάρχουν πολλές θεωρίες, αλλά είναι πάνω απ' όλα θεωρίες. Το ζητούμενο είναι: Εάν πιστεύετε πως το σπίτι σας είναι στ’ αλήθεια στοιχειωμένο, ποια είναι η καλύτερη στάση που θα μπορούσατε να κρατήσετε;

Τα σημάδια του στοιχειώματος

Το πρώτο βήμα είναι να προσδιορίσετε όσο περισσότερο μπορείτε, εάν πράγματι βρίσκετε αντιμέτωποι με μία γνήσια περίπτωση στοιχειώματος. Δεν μοιάζουν όλες οι περιπτώσεις στοιχειώματος μεταξύ τους και συχνά παρουσιάζουν μια ποικιλία φαινομένων. Κάποιες αφορούν ένα μόνο είδος περίεργου φαινομένου - όπως το να κλείνει απότομα η πόρτα χωρίς λόγο και πολύ συχνά - ενώ άλλες παρουσιάζουν μια μεγάλη γκάμα φαινομένων, που κυμαίνονται από αλλόκοτους ήχους μέχρι και ξεκάθαρες εμφανίσεις ανθρώπινων προσώπων ή οντοτήτων εν γένει.

Ας δούμε μια μερική λίστα φαινομένων, που μπορεί να καθιστούν πιθανή την περίπτωση στοιχειώματος:

1. Ανεξήγητοι θόρυβοι - βήματα, χτυπήματα, κρότος, σαματάς, ήχοι ξυσίματος, ήχος από κάτι που πέφτει. Κάποιες φορές οι ήχοι είναι αδιόρατοι και κάποιες άλλες μπορεί να είναι αρκετά δυνατοί.
2. Πόρτες, ντουλάπες και ντουλάπια που ανοίγουν και κλείνουν - τις περισσότερες φορές, τα φαινόμενα αυτά δεν τα βλέπει κανείς απευθείας. Το υποκείμενο είτε ακούει τους συγκεκριμένους θορύβους από τις πόρτες που ανοίγουν και κλείνουν (οι κάτοικοι ενός σπιτιού μπορούν να ξεχωρίσουν εύκολα τους ήχους που κάνουν διάφορα πράγματα στο σπίτι τους) ή πηγαίνοντας προς ένα δωμάτιο θα διαπιστώσει πως η πόρτα είναι ανοιχτή ή κλειστή, ενώ την είχε αφήσει σε άλλη κατάσταση. Κάποιες φορές έπιπλα, όπως οι καρέκλες της κουζίνας, φαίνεται σα να έχουν μετακινηθεί. Πολύ σπάνια είναι η περίπτωση που το υποκείμενο θα βρεθεί ως αυτόπτης μάρτυρας την ώρα που η μετακίνηση συμβαίνει.
3. Φώτα που ανάβουν και σβήνουν - επίσης τα φαινόμενα αυτά σπανίως γίνονται αντιληπτά τη στιγμή που συμβαίνουν, αλλά συνήθως βρίσκει κανείς το φως αναμμένο ή σβηστό, ενώ είναι σίγουρος πως το είχε αφήσει στην αντίθετη κατάσταση. Αυτό μπορεί επίσης να συμβεί με τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και άλλες ηλεκτρικές συσκευές.
4. Αντικείμενα που εξαφανίζονται και επανεμφανίζονται - αναφέρεται στην πολύ συχνή σε πολλούς ανθρώπους εμπειρία, να μη μπορούν να βρουν ένα συνήθους χρήσεως αντικείμενο, όπως για παράδειγμα τα κλειδιά του αυτοκινήτου, το οποίο είναι σίγουροι πως άφησαν σε ένα σημείο, όπου συνήθως το τοποθετούν. Αλλά έχει εξαφανιστεί και όσο κι αν ψάχνει κανείς δεν το βρίσκει. Κάποια στιγμή αργότερα, το αντικείμενο βρίσκεται και πάλι ακριβώς στη θέση που είχε τοποθετηθεί αρχικά. Είναι σα να είχε δανειστεί κάποιος ή κάτι για λίγη ώρα το αντικείμενο και το επέστρεψε αμέσως μετά. Κάποιες φορές αντικείμενα δεν επιστρέφονται για μέρες ή και βδομάδες ακόμα, αλλά όταν κανείς τα ξαναβρίσκει, είναι σε μία πολύ προφανή θέση, τέτοια που χωρίς αμφιβολία δε θα μπορούσε κανείς να μην τα είχε προσέξει.
5. Ανεξήγητες σκιές - η θέαση φευγαλέων μορφών και σκιών, συνήθως με την άκρη του ματιού. Πολλές φορές οι σκιές αυτές έχουν ασαφή ανθρώπινη μορφή, ενώ άλλες φορές είναι πολύ λιγότερο ευδιάκριτης μορφής ή είναι μικρότερες.
6. Περίεργη συμπεριφορά ζώων - ο σκύλος, η γάτα ή κάποιο άλλο κατοικίδιο συμπεριφέρεται περίεργα. Οι σκύλοι μπορεί να γαβγίζουν σε κάτι αόρατο, να φοβούνται χωρίς εμφανή λόγο, ή να αρνούνται να μπουν σε έναν χώρο, όπου συνήθως μπαίνουν. Οι γάτες μπορεί να φαίνεται πως «παρακολουθούν» κάτι που διασχίζει το δωμάτιο. Τα ζώα έχουν μεγαλύτερη αισθητική οξύτητα από τους ανθρώπους και πολλοί ερευνητές εικάζουν πως έχουν και πιο σαφείς παραψυχικές δεξιότητες.
7. Αίσθημα πως κάποιος σας παρακολουθεί - δεν είναι ασυνήθιστο φαινόμενο και μπορεί να αποδοθεί σε πολλές αιτίες, αλλά μπορεί να έχει παραφυσική πηγή, εάν το συγκεκριμένο αίσθημα επιμένει να συμβαίνει σε κάποιο συγκεκριμένο μέρος του σπιτιού, κάποια συγκεκριμένη ώρα.

Οι παραπάνω είναι κάποιες από τις πιο συχνές εμπειρίες που έχουν αυτοί, οι οποίοι πιστεύουν πως το σπίτι τους είναι στοιχειωμένο. Ωστόσο, ακόμα πιο περίεργα πράγματα μπορεί να συμβούν...

Σημαντικότερες ενδείξεις

Τα παρακάτω φαινόμενα είναι πιο σπάνια, αλλά θα μπορούσαν να αποτελέσουν πιο ισχυρές ενδείξεις στοιχειώματος:

1. Ήπια ψυχοκινητικά φαινόμενα - να ακουστεί ο ήχος μιας πόρτας που ανοίγει και κλείνει είναι μια περίπτωση. Αλλά το να γίνεται ορατό το φαινόμενο την ώρα που συμβαίνει, είναι διαφορετικό. Παρομοίως, το να δει κανείς το φως να ανάβει και να σβήνει από μόνο του, αποτελεί ισχυρότερη απόδειξη στο ότι κάτι ανεξήγητο συμβαίνει. Έχετε δει την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο να ανοίγουν από μόνα τους; Ή ίσως είσαστε παρόντες όταν ένα παιχνίδι με μπαταρίες αρχίζει να λειτουργεί από μόνο του. Πόρτες και παράθυρα κλειδώνουν ή ξεκλειδώνουν. Κάποιοι άνθρωποι αναφέρουν πως όταν βρίσκονται στο κρεβάτι τους, μπορούν να νιώσουν ή και να ακούσουν κάτι, που κάθεται στο κρεβάτι.
2. Αίσθηση αγγίγματος - είναι διαφορετική από την αίσθηση που μπορεί να έχει κάποιος όταν νιώθει ότι κάποιος τον παρακολουθεί. Κάποιοι άνθρωποι νιώθουν πως κάτι περνάει ξυστά από δίπλα τους, κάτι αγγίζει τα μαλλιά τους, ή ένα «χέρι» ακουμπά στον ώμο τους. Κάποιοι άλλοι μπορεί να αισθανθούν ελαφριά χτυπήματα, σκουντήματα ή σπρωξίματα.
3. Κλάματα και ψίθυροι - σε μερικές περιπτώσεις είναι δυνατό να ακούγονται πνιχτές φωνές, ψίθυροι και κλάματα. Άλλες φορές μπορεί να ακούγεται μουσική από κάποια άγνωστη πηγή. Επίσης κάποιοι άνθρωποι έχουν ακούσει κάποιος να λέει το όνομά τους. Το συγκεκριμένο φαινόμενο αποτελεί μία "ιδιωτική εμπειρία", αλλά κερδίζει σε αξιοπιστία εάν πέσει στην αντίληψη περισσοτέρων του ενός ατόμου.
4. Ψυχρές ή θερμές περιοχές - οι ψυχρές περιοχές αποτελούν κλασσικά συμπτώματα στοιχειώματος, αλλά και οποιαδήποτε άλλη ανεξήγητη μεταβολή της θερμοκρασίας σε έναν χώρο, θα μπορούσε επίσης να αποτελέσει στοιχείο.
5. Ανεξήγητες οσμές - μία ευδιάκριτη μυρωδιά από άρωμα ή κολόνια που δεν υπάρχει στο σπίτι. Αυτό το φαινόμενο συνήθως έρχεται και φεύγει χωρίς κάποιον εμφανή λόγο και μπορεί να συνοδεύει άλλα φαινόμενα όπως σκιές, φωνές ή ψυχοκινητικά φαινόμενα. Επίσης, μπορεί να συμβεί να υπάρξουν και άσχημες μυρωδιές.

Κάποιες σπάνιες φορές, υπάρχουν ακόμα πιο ακραία φαινόμενα, μερικά από τα οποία φέρουν την ονομασία "poltergeist", και μπορεί να αποτελέσουν πολύ ισχυρή ένδειξη πως υπάρχει στοίχειωμα:

1. Κίνηση ή αιώρηση αντικειμένων (σοβαρά ψυχοκινητικά φαινόμενα) - πιάτα να σέρνονται επάνω στο τραπέζι, κάδρα να πέφτουν από τον τοίχο, πόρτες να κλείνουν απότομα με κρότο, ή ακόμα και έπιπλα να σέρνονται στο πάτωμα.
2. Φυσική επίθεση - εκδορές, χτυπήματα ή και δυνατά σπρωξίματα. Αυτό το είδος προσωπικών επιθέσεων είναι εξαιρετικά σπάνιο και προφανώς πολύ ενοχλητικό.
3. Άλλες φυσικές αποδείξεις - ανεξήγητες γραφές σε χαρτί ή στους τοίχους, σημάδια γραψίματος στα χέρια ή στα πόδια.
4. Εμφανίσεις - φυσική εκδήλωση ενός πνεύματος ή κάποιας οντότητας. Επίσης πολύ σπάνια φαινόμενα, που μπορούν να πάρουν πολλές μορφές: ανθρωπόμορφη ομίχλη ή ομίχλη που παίρνει κάποια απροσδιόριστη μορφή, διαφανείς ανθρώπινες σιλουέτες που εξαφανίζονται γρήγορα, και ακόμα πιο σπάνια ανθρώπινες μορφές που μοιάζουν αληθινές και συμπαγείς όπως κάθε ζωντανός άνθρωπος, αλλά που εξαφανίζονται πηγαίνοντας σε κάποιο άλλο δωμάτιο, ή την ώρα που κάποιος κοιτάζει μια τέτοια μορφή.

Στο δεύτερο μέρος: προτεινόμενη αντιμετώπιση

Πιστεύετε πως το σπίτι σας είναι στοιχειωμένο;
Μέρος δεύτερο: προτεινόμενη αντιμετώπιση




Εξετάστε και αποκλείστε τις ορθολογικές ερμηνείες

Κάποιος που έχει αντιμετωπίσει φαινόμενα όπως αυτά τα οποία περιγράφηκαν, ως σοβαρότερες ή πιο ήπιες ενδείξεις στοιχειώματος, μπορεί να πιστεύει κάτι τέτοιο δικαίως, μπορεί και όχι. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με ανθρώπους που έχουν ειδικευτεί στην έρευνα αυτού του τομέα, οι περισσότερες τέτοιες περιπτώσεις, δεν υποδεικνύουν τελικά την επιβεβαίωση στοιχειώματος.

Το ανθρώπινο μυαλό και οι αισθήσεις μπορούν πολύ εύκολα να ξεγελαστούν. Και συχνά οι άνθρωποι εκλαμβάνουν διάφορα ασυνήθιστα ή δύσκολα εξηγήσιμα φαινόμενα ως ανεξήγητα. Πριν καταλήξετε στο συμπέρασμα πως υπάρχει κάποιο φάντασμα στο σπίτι σας ή μετακομίσετε από το φόβο σας, κάνετε μία καλή προσπάθεια για να βρείτε λογικές ερμηνείες γι’ αυτά που συμβαίνουν. Ουσιαστικά, όλα τα φαινόμενα που αναλύθηκαν στις 16 περιπτώσεις - ενδείξεις, θα μπορούσαν να έχουν απολύτως φυσιολογικές αιτίες:


Οι θόρυβοι θα μπορούσαν να προέρχονται από τη μετακίνηση επίπλων σε ένα διπλανό σπίτι, ή να οφείλονται σε κάποιο υδραυλικό πρόβλημα, ακόμα και να παράγονται από διάφορα ζώα όπως ποντίκια στη σοφίτα ή το πατάρι.

Οι πόρτες μπορεί να ανοίγουν και να κλείνουν εξαιτίας κάποιου μεντεσέ που είναι ελαττωματικός, ή και να ωθούνται από κάποιο ρεύμα αέρος.

Η εξαφάνιση και εμφάνιση αντικειμένων, μπορεί να βασίζεται στη δική σας απροσεξία ή ασθενή μνήμη.

Οι σκιές θα μπορούσαν να προέρχονται από τελείως φυσιολογικές αιτίες, όπως τα φώτα ενός περαστικού αυτοκινήτου.

Όσο αληθινά και να φαίνονται μερικά από τα προαναφερόμενα φαινόμενα, δεν αποκλείεται τελικά, να είναι και προϊόντα της φαντασίας σας.

Βέβαια, όσο πιο ακραία είναι τα φαινόμενα, τόσο πιο δύσκολο είναι να τους αποδώσετε κάποια λογική εξήγηση. Και όπως έχει ήδη αναφερθεί, εάν ένα φαινόμενο διαπιστώνεται από περισσότερους μάρτυρες, μάλλον θα έπρεπε να το εκλάβουμε ως σοβαρότερο και περισσότερο ανεξήγητο.

Αναζητείστε βοήθεια ώστε να βρείτε λογικές εξηγήσεις για τα περίεργα φαινόμενα. Ένας υδραυλικός μπορεί να σας βοηθήσει να εντοπίσετε, από πού προέρχονται κρότοι και ασυνήθιστοι θόρυβοι. Απευθυνθείτε σε έναν ξυλουργό για να ελέγξει την πόρτα που ανοίγει και κλείνει από μόνη της. Κάποιος φίλος σε μια συζήτηση, πιθανόν να σας βοηθήσει να εξετάσετε έναν παράγοντα που δεν είχατε περιλάβει στην ερμηνεία σας. Σε γενικές γραμμές, προσπαθήστε όσο περισσότερο μπορείτε να αποδείξετε ότι το σπίτι σας δεν είναι στοιχειωμένο.

Κρατήστε ημερολόγιο

Εάν πιστεύετε πως έχετε αποκλείσει όλες τις λογικές ερμηνείες για τα φαινόμενα που συμβαίνουν στο χώρο σας, αλλά συνεχίζουν να υφίστανται σε μία τακτική συχνότητα ή ακόμα και πιο τυχαία, καταγράψτε τα. Κρατήστε ημερολόγιο με την ακριβή περιγραφή των συμβάντων. Για παράδειγμα:


2 Ιουνίου 2005 - 10:20 μ.μ. / καθόμουν και έβλεπα τηλεόραση, όταν το φως του μπάνιου άναψε από μόνο του. Πήγα εκεί και το έκλεισα.

10 Ιουνίου 2005 - 9:14 μ.μ. / ήμουν στην κουζίνα όταν άκουσα βήματα στο διάδρομο του επάνω ορόφου. Δεν υπήρχε κανείς επάνω. Ανέβηκα επάνω να ερευνήσω και δε βρήκα κάποια αιτία.

Εάν ακούτε περίεργους θορύβους ή φωνές, προσπαθήστε να τις ηχογραφήσετε. Ακόμα, μπορείτε να βιντεοσκοπήσετε ή να φωτογραφήσετε οπτικά φαινόμενα. Κρατήστε το ημερολόγιο και τα μηχανήματα καταγραφής σε μέρος τέτοιο, που να μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε άμεσα όταν συμβεί κάτι.

Αποφύγετε κάθε λογής «επαγγελματίες ειδικούς»

Ο αόρατος κόσμος είναι ένας κόσμος που μας περιβάλλει και συνυπάρχει μαζί μας, αλλά δύσκολα εμπλέκεται με φυσικές εκδηλώσεις στην πραγματικότητά μας. Η περίπτωση της φυσικής εκδήλωσης μιας οντότητας που δεν ανήκει στον οικείο σε εμάς κόσμο είναι τόσο σπάνια, που θα μπορούσε να τη χαρακτηρίσει κανείς σχεδόν απίθανη. Ακόμα περισσότερο, οι νεκροί δεν επισκέπτονται τον κόσμο των ζωντανών, έτσι η περίεργη μορφή που μπορεί να έχετε παρατηρήσει και που μοιάζει στην γιαγιά σας που πρόσφατα απεβίωσε, δεν είναι το φάντασμα της γιαγιάς σας ή τουλάχιστον η μορφή αυτή στερείται της ουσίας αυτής, που την έκανε να αποτελεί ένα ανθρώπινο με συνείδηση ον.

Έτσι, αποφύγετε να προσεγγίσετε και να συμβουλευτείτε ανθρώπους, που ισχυρίζονται πως μπορούν να έρθουν σε επαφή με το πνεύμα ή το φάντασμα ενός εκλειπώντος προσώπου, ιδιαίτερα δε, όταν ζητούν και αμοιβή γι’ αυτό. Είναι σίγουρα λυπηρό να χάνουμε έναν δικό μας άνθρωπο, αλλά αυτό είναι μια τελείως φυσική πορεία και δεν μπορεί να επέμβει κανείς σε αυτά που συμβαίνουν σε μια «άλλη, πιο αύλη ζωή» με τη βοήθεια κάποιου δήθεν ειδικού.

Μη φοβάστε

Ο φόβος, είναι ο χειρότερος σύμβουλος και θολώνει την αντίληψη. Οπλιστείτε με καλή διάθεση, ορθολογισμό και ψυχραιμία και προσπαθήστε να καθαρίσετε το σπίτι σας, από οτιδήποτε σκοτεινό και απειλητικό. Κάποια πράγματα που μπορείτε να κάνετε είναι:


Σκουπίστε και ξεσκονίστε πολύ καλά το σπίτι, δίνοντας ιδιαίτερη σημασία σε γωνίες και σκοτεινά σημεία.

Πλύνετε και καθαρίστε όσο καλύτερα μπορείτε το πάτωμα, τους τοίχους, ντουλάπια και διάφορα αντικείμενα που μπορούν να πλυθούν.

Ανοίξτε τα παράθυρα και αφήστε το σπίτι για αρκετή ώρα να αεριστεί και να λουστεί στο φως του ήλιου.

Αρωματίστε το χώρο με ευχάριστα αρώματα και βάλτε να παίζει κατά προτίμηση κλασική μουσική, όπως έργα του Μότσαρτ.

Σημαντικό είναι, κατά τη διάρκεια των παραπάνω ενεργειών, να κάνετε καλές και αγνές σκέψεις και να εμποτίσετε το χώρο με θετικότητα. Και να θυμάστε: Ο φόβος και ο υπερβολικός ενθουσιασμός είναι κακοί σύμβουλοι.

Παράθυρο στο αόρατο

Κάποιοι άνθρωποι που έχουν την εμπειρία φαινομένων, όπως αυτά που έχουν περιγραφεί, στην πραγματικότητα μπορεί να βιώνουν μία επαφή με τα αόρατα πεδία, να ανοίγουν ένα παράθυρο στην αντίληψη. Αυτό μπορεί να συμβεί σε δύο περιπτώσεις:


Από ξαφνικό σοκ - έντονη στεναχώρια, ένα ατύχημα, φάρμακα και ουσίες, βίαιη αλλαγή της κοσμοαντίληψης για διάφορους λόγους και άλλες αιτίες, μπορεί να μας κάνουν να βλέπουμε πράγματα που υπάρχουν γύρω μας σε λεπτότερα πεδία, στα οποία όμως κανονικά δεν μπορούμε να έχουμε πρόσβαση. Συνήθως, όταν η ψυχολογική κατάσταση του υποκειμένου σταθεροποιηθεί, παύει να υπάρχει και αυτού του είδους η επικοινωνία, που κατά βάση είναι ούτως ή άλλως διαστρεβλωμένη και παραπλανητική, εξαιτίας της έλλειψης κατάλληλης προεργασίας.

Από προδιάθεση που έχει τις ρίζες της στο μακρινό παρελθόν - εάν ο άνθρωπος που έχει αυτές τις εμπειρίες, έχει δημιουργήσει το κατάλληλο υπόβαθρο για επικοινωνία με τον αόρατο κόσμο, σε κάποια άλλη προηγούμενη ενσάρκωσή του στον κόσμο της ύλης. Σ΄αυτήν την περίπτωση, κάποια στιγμή στη ζωή του ανθρώπου ξυπνάει αυτή του η ικανότητα.

Και στις δύο περιπτώσεις, καλό είναι να επανεξετάσουμε τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε. Να αντιληφθούμε τη συνέχεια της ζωής, το αέναο των κύκλων της ύπαρξης. Η στροφή σε πνευματικότερες ασχολίες και σκέψεις, μπορεί να μας βοηθήσει όχι μόνο να απαντήσουμε στα ερωτήματα που μας γεννήθηκαν από τα ανεξήγητα συμβάντα, αλλά και να φωτίσουμε με ένα νέο πνευματικό φως τη ζωή μας.

Μοιάζει ο δορυφόρος του Κρόνου Τιτάνας με τη δική μας Γη;

Πάγος, μεθάνιο και γιγαντιαίοι αμμόλοφοι


Αεροφωτογραφίες από την περιοχή προσεδάφισης του Huygen


Ο Τιτάνας μοιάζει πολύ με τη Γη σε πρώιμη εποχή

"Μια κατεψυγμένη σφαίρα, που καλύπτεται από υγρή άμμο οργανικής σύνθεσης και είναι σμιλευμένη από υγρό, πιθανότατα μεθάνιο". Αυτή είναι η περιγραφή της εικόνας του δορυφόρου του Κρόνου Τιτάνα, όπως προκύπτει από τα δεδομένα που περισυλλέχθηκαν από την εξέταση του Huygen, που άγγιξε την επιφάνεια του πλανήτη τον Ιανουάριο. Το περιοδικό Nature παρουσίασε τις πρώτες αναλύσεις σε μια σειρά άρθρων, που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα στο διαδίκτυο.

Αν και οι συνθήκες στην επιφάνεια του Τιτάνα είναι ακραίες, (παγωμένη ατμόσφαιρα στους -179 βαθμούς Κελσίου), ο πλανήτης είναι το μοναδικό σώμα στο ηλιακό σύστημα εκτός από τη Γη, που έχει ατμόσφαιρα πλούσια σε άζωτο. Ο Τιτάνας, δεύτερος σε μέγεθος δορυφόρος στο ηλιακό σύστημα, μετά το Γανυμήδη του Δία, παρουσιάζει ομοιότητες με τη Γη, όσον αφορά τον πολύπλοκο κλιματικό του κύκλο, τις πλαστικές διαμορφώσεις της επιφάνειάς του και την ηφαιστειακή του δραστηριότητα. Στην ουσία ίσως μοιάζει με τον πλανήτη μας, σε μια πρώιμη φάση εξέλιξής του.

Αλλά ο Τιτάνας είναι ακόμη ξεκάθαρα ένας εξωτικός κόσμος, περιτυλιγμένος από ένα πυκνό στρώμα αιθαλομίχλης και πάγου, σε μια πρωτoγενή κατάσταση πλούσια σε υδρογόνο. Το μεθάνιο και το άζωτο που αποτελούν την ατμόσφαιρά του, σχηματίζουν φυσαλίδες με την δράση του ηλιακού φωτός - χαρίζοντας στο δορυφόρο μια πορτοκαλιά αύρα - που μετά πέφτουν μέσω της ατμόσφαιρας σαν εξωγήινο χιόνι, αφήνοντας ένα ανάλαφρο και μαλακό κάλυμμα 1 χιλιόμετρο πάχους στην επιφάνειά του, το οποίο διακοσμείται από λιωμένο πάγο αντί για βράχους.

Ο Huygen συνέλεξε τις πληροφορίες κατά τη διάρκεια της προσεδάφισής του και κατά την παραμονή του στην επιφάνεια του Τιτάνα για πάνω από μια ώρα. Το σκάφος περιείχε διάφορα συστήματα, συμπεριλαμβανομένων οργάνων για μετρήσεις της ατμόσφαιρας, του ανέμου, των φυσαλίδων, των αερίων και της ίδιας της επιφάνειας. Αλλά, η από κοινού αποστολή της NASA και της Ευρώπης έθεσε πολλά περισσότερα νέα ερωτήματα από αυτά που απάντησε.

Ένα από αυτά τα μυστήρια αφορά το πώς ο Τιτάνας εξακολουθεί να συγκρατεί τόσο μεγάλες ποσότητες μεθανίου στην ατμόσφαιρά του, όταν η χημεία δηλώνει ότι το αέριο θα έπρεπε να έχει εξαφανιστεί μέσα σε 100 εκατομμύρια χρόνια. Θα πρέπει να υπάρχει κάπου στο εσωτερικό του πλανήτη ένα τεράστιο απόθεμα μεθανίου, έτσι ώστε να ρυθμίζει την ποσότητα του στην ατμόσφαιρα.

Φυσικά, ένα από τα πράγματα που μπορεί να παράγει μεγάλες ποσότητες μεθανίου είναι η ζωή, αλλά τα συγκεκριμένα ισότοπα του άνθρακα, που βρέθηκαν στον Τιτάνα αποκλείουν αυτό το ενδεχόμενο. Ωστόσο ακόμη και αν η Γη και ο Τιτάνας δεν μοιάζουν όσον αφορά την ύπαρξη ζωής στη σφαίρα τους, η συγγένεια και ομοιότητα παραμένει ισχυρή. Στην ουσία, κατά την προσεδάφισή του στον Τιτάνα ο Huygens εντόπισε ιοντικές ταραχές στην ατμόσφαιρα, πράγμα που σημαίνει ότι ο Τιτάνας, όπως και η Γη, ίσως βάλλεται από αστραπές κατά τη διάρκεια καταιγίδων.

Χωρίς θάλασσα, αλλά με πλήθος αμμόλοφους

Παρά τις μεγάλες αποστάσεις που χωρίζουν το δορυφόρο του Κρόνου Τιτάνα και τη Γη, υπάρχει τουλάχιστον ένα στοιχείο που τους ενώνει: επιβλητικοί αμμόλοφοι, διαμορφωμένοι από τον άνεμο. Οι εικόνες που έχουν παρθεί από το ραντάρ του διαστημόπλοιου Cassini όπως αυτό περνούσε από την κατεψυγμένη σφαίρα, αποκάλυψαν χαρακτηριστικά γραμμικά στοιχεία, που σχεδόν ταυτίζονται με τους σχηματισμούς των αμμόλοφων, που συναντιούνται στις έρημους της Γης. «Είναι παράξενο», λέει ο Ralph Lorenz του πανεπιστημίου της Αριζόνα, ο οποίος ηγείται της μελέτης που παρουσιάζει τα ευρήματα στην εφημερίδα Science. «Αυτές οι εικόνες από το δορυφόρο του Κρόνου μοιάζουν εκπληκτικά με τις εικόνες ραντάρ από τη Ναμίμπια ή την Αραβία».

Η βαρύτητα του Κρόνου έλκει την ατμόσφαιρα του Τιτάνα, που αποτελείται από μεθάνιο και άζωτο -όπως ακριβώς η Σελήνη έλκει τους ωκεανούς και την ατμόσφαιρα της Γης, αλλά 400 φορές πιο δυνατά- και δημιουργεί ανέμους της τάξης του ενός μιλίου την ώρα. Στην ατμόσφαιρα μεγάλης πυκνότητας και χαμηλής βαρύτητας του δορυφόρου του Κρόνου αυτό είναι αρκετό για να σηκώσει σωματίδια από την επιφάνειά του. Ως αποτέλεσμα οι αμμόλοφοι δημιουργούνται στους ίδιους χαρακτηριστικούς σχηματισμούς με αυτούς του δικού μας πλανήτη, κατά την αλληλεπίδραση της άμμου με τον άνεμο, που πνέει σε δύο διαφορετικές διευθύνσεις.

Το υλικό που διαμορφώνει τους αμμόλοφους του Τιτάνα είναι εξωτικό, είτε προέρχεται από την αλληλεπίδραση του πάγου με τη βροχή μεθανίου, είτε από την ηλιακή ακτινοβολία, που κτυπά την πτητική και ευμετάβλητη ατμόσφαιρα σχηματίζοντας μικρές φυσαλίδες που παρασύρονται προς την επιφάνεια, μια εξωγήινη αμμοθύελλα από υδρογονάνθρακες. «Αυτοί οι κόκκοι ίσως μοιάζουν με κόκκοι καφέ», παρατηρεί ο Lorenz. Οι αμμόλοφοι του Τιτάνα είναι μεγαλύτεροι από αυτούς της Γης, με μεγέθη που σε κάποιες περιπτώσεις ξεπερνούν το ύψος ενός 33-όροφου κτιρίου.

Η έκταση των αμμόλοφων είναι εξίσου μεγάλη και εκτείνεται στις περιοχές του ισημερινού του δορυφόρου. Η έκταση ενός αμμόλοφου μπορεί να φτάνει και τα 930 μίλια, λέει ο Lorenz. Ωστόσο παρά τις διαφορές, φαίνεται ότι οι ίδιες ή πολύ παρόμοιες φυσικές διαδικασίες είναι υπαίτιες για αυτό το φαινόμενο, που εμφανίζεται στον πλανήτη μας, αλλά και σε τούτον τον απομακρυσμένο εξωγήινο κόσμο.

Βρέθηκε μονόλιθος, που πιθανώς να αλλάζει την ιστορία των Ολμέκα


Αγαλματίδιο που απεικονίζει άνθρωπο του πολιτισμού των Ολμέκα

Πόλη του Μεξικού - πρακτορείο Reuters:

Ένας σμιλευμένος μονόλιθος που ήρθε στο φως μετά από ανασκαφή στο Μεξικό, ίσως αποκαλύψει ότι ο πολιτισμός των Ολμέκα, ένας από τους παλαιότερους στην Αμερική, ήταν πολύ περισσότερο διαδεδομένος από ότι θεωρούσαμε, ή ότι κάποιος άλλος πολιτισμός ήκμαζε παράλληλα με αυτόν, πριν 3000 χρόνια.

Ευρήματα στον πρόσφατα ανασκαμμένο αρχαιολογικό χώρο του Tamtoc στην βόρειο-κεντρική πολιτεία του San Luis Potosi ίσως οδηγήσουν τους επιστήμονες να επανεξετάσουν την ιστορία της Μέσο-Αμερικής, σύμφωνα με την οποία οι παλαιότεροι κάτοικοι ήταν εγκατεστημένοι στο νότιο Μεξικό.

«Είναι ένας πολύ σχετικός δείκτης της διείσδυσης των Ολμέκα στο βορρά, ή της παρουσίας κάποιας άλλης ομάδας, που συνυπήρχε με τους Ολμέκα», δήλωσε ο αρχαιολόγος Guillermo Ahuja, που ηγείται μιας κυβερνητικής ομάδας, η οποία πραγματοποιεί ανασκαφές στην περιοχή εδώ και πέντε χρόνια. Το Tamtoc βρίσκεται 550 μίλια (885 χιλιόμετρα) βορειοανατολικά της πόλης του Μεξικού. Αυτή τη βδομάδα ο αρχαιολογικός χώρος θα ανοίξει για το κοινό, ενώ ειδικοί επιστήμονες, συμπεριλαμβανομένων γλωσσολόγων, ιστορικών, εθνογράφων και άλλων, μελετά τα ευρήματα από την ανασκαφή, προκειμένου να επιβεβαιώσει την προέλευσή τους.

Ο πολιτισμός των Ολμέκα θεωρείται ο μητρικός πολιτισμός του προ-ισπανικού Μεξικού. Ερείπια κέντρων των Ολμέκα, τα οποία πιστεύεται ότι ήκμαζαν το 1200 π.Χ. έχουν βρεθεί στο Gulf Coast στις πολιτείες Veracruz και Tabasco, ενώ ελάχιστα τεχνουργήματα έχουν βρεθεί διασκορπισμένα στις γύρω περιοχές.

Οι εργάτες που έσκαβαν ένα κανάλι στην περιοχή «σκόνταψαν» πάνω στο μονόλιθο. Φαίνεται ότι ο μονόλιθος απεικονίζει ένα σεληνιακό ημερολόγιο και περιλαμβάνει τρεις ανθρώπινες φιγούρες, καθώς και άλλα σκαλισμένα σύμβολα. Οι διαστάσεις του είναι 7,6 μέτρα μήκος, 4 μέτρα ύψος και 40 εκατοστά πάχος, ενώ το βάρος του ξεπερνά τους 30 τόνους. Η χρονολόγησή του τον τοποθετεί στο 900 π.Χ. λέει ο αρχαιολόγος Ahuja.

Οι ειδικοί θα προσπαθήσουν να αποσυμβολίσουν τις εικόνες, ώστε να μάθουν περισσότερα σχετικά με αυτούς που τον φιλοτέχνησαν και τον πολιτισμό τους. «Είναι καινούργια σύμβολα για την Μέσο-Αμερική», λέει ο Ahuja. «Στο Tamtoc οι επιστήμονες βρήκαν αποδείξεις ενός ανεπτυγμένου πολιτισμού με υδραυλικά συστήματα, κανάλια και άλλα τεχνολογικά επιτεύγματα, καθιστώντας τον ως το παλαιότερο και πιο εξελιγμένο κέντρο της εποχής του, που έχει βρεθεί στην περιοχή, που αργότερα απέκτησε το όνομα Huasteco», λέει ο Ahuja. «Είναι η πρώτη και μοναδική πόλη Huasteco που γνωρίζουμε», λέει. Το αρχαιολογικό συγκρότημα των 133 εκταρίων έχει τρεις πλατείες και περισσότερα από εβδομήντα κτίσματα. «Ίσως αυτό υποδεικνύει ότι οι Ολμέκα μετανάστευσαν βόρεια και αναμίχθηκαν με άλλους ανθρώπους εκεί», λέει ο αρχαιολόγος.

καλά πολύ λολ τα νέα....